Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2013/17402 Esas 2013/29840 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Aile Mahkemesi
DAVA TÜRÜ :Boşanma

Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm, davalı tarafından; 18.03.2013 tarihli ek karar yönünden temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
Mahkemenin 28.10.2009 tarihli kararı davalı tarafından kusur belirlemesi ve tazminat talepleri yönünden temyiz edilmiş, Dairemizce bu yönlerden temyiz incelemesi yapılarak temyize konu bölümlerin onanmasına karar verilmiş, davalının karar düzeltme talebi de reddedilmiştir. Bu bakımdan hükmün boşanmaya ilişkin kısmı 11.12.2009 tarihinde taraflarca temyiz edilmeksizin kesinleşmiştir. Yerel mahkemenin karar düzeltme sonrasında hükmün 19.09.2011 tarihinde kesinleştiğine dair verdiği şerh doğru olmamıştır. Ne var ki kesinleşme tarihine ilişkin usulü işlemler idari nitelikte olduğundan bu hususun mahkemece her zaman düzeltilmesi mümkündür. Mahkemelerin nihai kararlarına karşı temyiz yoluna başvurulabilir. Yapılan işlem nihai karar niteliğinde olmadığından temyiz edilemez. Açıklanan nedenle temyiz talebinin reddine karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenle temyiz isteminin REDDİNE, temyiz peşin harcının yatırana geri verilmesine, oybirliğiyle karar verildi.17.12.2013(Salı)