Hırsızlık - mala zarar verme - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2019/7335 Esas 2020/201 Karar Sayılı İlamı

2. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/7335
Karar No: 2020/201
Karar Tarihi: 07.01.2020

Hırsızlık - mala zarar verme - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2019/7335 Esas 2020/201 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi, bir sanığın hırsızlık ve mala zarar verme suçundan mahkumiyetine karar verdi. Ancak yargılamanın yapıldığı mahkeme, mala zarar verme suçunun hırsızlık suçunun konusu olan araca yönelik olduğunu ve bu nedenle bu eylemin bir bütün olarak hırsızlık suçunu oluşturduğunu belirtti. Bu nedenle, mala zarar verme suçuyla ilgili mahkumiyet kararı hatalıydı ve kanun yararına bozulması gerekiyordu. Sanık ayrıca doğrudan hükmolunan adli para cezasına mahkum olduğu için temyiz edemiyordu. Diğer sanıklar için de hırsızlık suçundan mahkumiyet hükümleri yerindeydi ancak suç vasfı nitelendirilmesinde yanılgıya düşüldüğü için eksik ceza tayini yapıldığına dikkat çekildi. Bu yüzden hükümlerin isteme aykırı olarak bozulması kararlaştırıldı.
Kanunlar:
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 142/2-h ve 142/1-e maddeleri
- 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun'a eklenen geçici 2. madde
- 31/03/2011 tarih ve 6217 sayılı Kanun'un 26. maddesi
- 1412 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 317. maddesi

2. Ceza Dairesi 2019/7335 E. , 2020/201 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, mala zarar verme
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
1- Sanık ... hakkında mala zarar verme suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz isteminin incelemesinde;
Mala zarar verme suçunun konusunun hırsızlık suçunun konusu olan araç olduğunun anlaşılması karşısında, eylemin bir bütün olarak hırsızlık suçunu oluşturduğu, ayrıca mala zarar verme suçunu oluşturmayacağı gözetilmeden, bu suçtan da hükümlülük kararı verilmesi hususunda mahallince kanun yararına bozma yoluna gidilebileceği mümkün görülmüştür.
14/04/2011 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 31/03/2011 tarih ve 6217 sayılı Kanun"un 26. maddesi ile 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun"a eklenen geçici 2. maddesi gereğince doğrudan hükmolunan 3000 TL dahil adli para cezasına mahkumiyet hükmünün temyizi mümkün olmadığından sanığın temyiz isteminin 1412 sayılı CMUK"nın 317. maddesi gereğince istem gibi REDDİNE,
2-Sanıklar hakkında hırsızlık suçundan kurulan mahkumiyet hükümlerine yönelik temyiz istemlerinin incelemesinde;
Sanıkların müştekiye ait kapıları kilitli aracı kelebek camını kırarak düz kontak yapmak suretiyle çalıştırıp götürmesi biçimindeki eyleminin 5237 sayılı TCK"nın 142/2-h maddesinde tanımlanan suçu oluşturduğu gözetilmeden suç vasfının nitelendirilmesinde yanılgıya düşülerek aynı Kanun"un 142/1-e maddesi uygulanmak suretiyle eksik ceza tayini aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamış, 5237 sayılı TCK"nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24/11/2015 tarihinde yürürlüğe giren 08/10/2015 gün ve 2014/140 esas, 2015/85 sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükümlerin istem gibi ONANMASINA,
3-Sanıklar ... ve ... hakkında mala zarar verme suçundan kurulan mahkumiyet hükümlerine yönelik temyiz istemlerinin incelemesinde;
Mala zarar verme suçunun konusunun hırsızlık suçunun konusu olan araç olduğunun anlaşılması karşısında, eylemin bir bütün olarak hırsızlık suçunu oluşturduğu, ayrıca mala zarar verme suçunu oluşturmayacağı nazara alınarak, sanıkların bu suçtan beraatleri yerine yazılı şekilde mahkumiyetlerine karar verilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanıkların temyiz itirazları, bu itibarla yerinde görüldüğünden hükümlerin bu sebepten dolayı isteme aykırı olarak BOZULMASINA, 07/01/2020 gününde oybirliğiyle karar verildi.