Yargıtay 4. Ceza Dairesi 2019/8598 Esas 2020/466 Karar Sayılı İlamı

İftira ve hakaret suçlarından sanık ..."nın, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu"nun 267/1, 125/1, 125/3-a, 43/1 (2 kez), 62/1 (2 kez), 52/2. maddeleri uyarınca 1 yıl 15 gün hapis ve 7.600,00 Türk lirası adli para cezasıyla cezalandırılmasına dair, Balıkesir 3. Asliye Ceza Mahkemesi"nin 27/03/2012 tarihli ve 2012/73 esas, 2012/233 sayılı kararının, Yargıtay 4. Ceza Dairesi"nin 11/11/2014 tarihli ve 2014/3264 esas, 2014/32625 karar sayılı ilâmı ile onanarak kesinleşmesini müteakip, hükümlü müdafiinin yasaklanmış hakların iadesi talebinde bulunması üzerine, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 53/1. maddesi uyarınca infazın tamamlanmasıyla sınırlı olduğu ve hükümlü hakkındaki hapis cezası tamamı infaz edildiğinden bahisle yasaklanmış haklarının bulunmadığının tespitine ilişkin, Balıkesir 3. Asliye Ceza Mahkemesi"nin 11/02/2019 tarihli ve 2012/73 esas, 2012/233 sayılı ek kararının, Yüksek Adalet Bakanlığı Ceza İşleri Genel Müdürlüğü"nün 29/11/2019 gün ve 94660652-105-10-16343-2019-Kyb sayılı istemleri ve Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 04/12/2019 gün ve 2019/120711 sayılı bozma düşüncesini içeren ihbarnamesiyle Daire"ye gönderilmiş olduğu görülmekle, dosya incelendi:

Kanun yararına bozma isteyen ihbarnamede;
Dosya kapsamına göre, adı geçen sanığın iftira ve hakaret suçlarından almış olduğu mahkûmiyet kaydının 5352 sayılı Adli Sicil Kanunu"nun 9 ve 10. maddeleri gereğince arşive alınmış olduğu ve aynı Kanun"un 6290 sayılı Kanun ile değişik 12. maddesi gereğince arşive alınma koşullarının oluştuğu tarihten itibaren yasaklanmış hakların geri verildiği tarihe göre arşivden silinme süresi hesaplanacağı, somut olayda her ne kadar Mahkemesince memnu haklarının bulunmadığına karar verilmiş ise de; sanık hakkındaki mahkûmiyet kararında her hangi bir hak yoksunluğu yer almasa da, sanığın mahkûmiyetin doğal neticesi olarak yasaklanan hakların geri verilmesi talebinde bulunabileceği ve hakkındaki adlî sicil arşiv kaydının bulunmasının yasaklanmış hak kavramına dahil olduğu, mahkemesince yapılacak değerlendirmede sanığın daha sonra yeni bir suç işleyip işlemediği incelenerek, hayatını iyi halli olarak sürdürdüğü hususunda kanaate ulaşılması durumunda yasaklanmış hakların geri verilmesi yoluna gidilmesi gerektiği gözetilmeden, yazılı şekilde karar verilmesinde isabet görülmediğinden, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 309. maddesi uyarınca anılan kararın bozulması lüzumu kanun yararına bozma talebine dayanılarak ihbar olunduğu anlaşılmıştır.
GEREĞİ DÜŞÜNÜLDÜ:
Kanun yararına bozma talebinin içeriğine, ihbarname tarihine, Yargıtay Kanunu"nun 14. maddesine, Yargıtay Büyük Genel Kurulu"nun 30/01/2019 gün ve 2019/1 sayılı iş bölümü kararına göre, sanık hakkında, TCK’nın 125/3-a, 267/1. maddeleri kapsamında hakaret, iftira suçlarından hükümler kurulmuş bulunmakla, en ağır yaptırımı içeren suçun iftira suçu olduğu ve bu nedenle işin incelenmesinin Yüksek 8. Ceza Dairesi"nin görevine girdiği anlaşıldığından, Dairemizin GÖREVSİZLİĞİNE, dosyanın ilgili Daire"ye GÖNDERİLMESİNE, 08/01/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.