Tefecilik - Yargıtay 5. Ceza Dairesi 2017/7148 Esas 2018/2711 Karar Sayılı İlamı

5. Ceza Dairesi
Esas No: 2017/7148
Karar No: 2018/2711
Karar Tarihi: 10.04.2018

Tefecilik - Yargıtay 5. Ceza Dairesi 2017/7148 Esas 2018/2711 Karar Sayılı İlamı

Özet:

İlgili mahkeme davasında, sanıklar Halil ve Nejdet hakkında verilen düşme hükümleri usul ve kanuna uygun görüldüğünden katılan ve sanıkların temyiz itirazları reddedildi. Diğer sanıkların ise tefecilik suçu nedeniyle verilen mahkumiyet hükümleri, kanunda belirtilen cezanın üst sınırı ve zamanaşımı süresi göz önünde bulundurularak 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi de dikkate alınarak bozuldu. Ancak, bu nedenle yeniden yargılama yapılmayacağı ve dava dosyasının zamanaşımı nedeniyle düşmesine karar verildi. Kanun maddeleri ise şu şekildedir: 5237 sayılı TCK’nın 66/1-e, 67/4. maddeleri, 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi, CMUK’nın 321. maddesi ve 5271 sayılı CMK’nın 223/8. maddesi.

5. Ceza Dairesi 2017/7148 E. , 2018/2711 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Tefecilik
HÜKÜM : Düşme, mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanıklar .... ve .... müdafiin temyiz talebinin tefecilik suçundan kurulan mahkumiyet, sanıklar Halil ve Nejdet müdafii ile katılan Hazine vekilinin temyiz talebinin ise aynı suçtan kurulan düşme hükümlerine yönelik olduğu gözetilerek yapılan incelemede;
1-)Sanıklar Halil ve Nejdet hakkında verilen düşme hükümlerinin yapılan temyiz incelemesinde;
Gerekçesi gösterilmek suretiyle verilen kamu davasının düşmesine dair hükümler usul ve kanuna uygun olduğundan yerinde görülmeyen katılan vekili ile sanıklar müdafiin temyiz itirazlarının reddiyle hükümlerin ONANMASINA,
2-)Sanıklar .... ve .... hakkında verilen mahkumiyet hükümlerinin yapılan temyiz incelemesinde ise;
Sanıklara yüklenen tefecilik suçunun kanunda öngörülen cezasının üst sınırı itibariyle 5237 sayılı TCK"nın 66/1-e, 67/4. maddelerine göre 8 yıllık asli ve 12 yıllık ilaveli zamanaşımı süresine tabi olduğu, son borç verme eyleminin 2006 yılında gerçekleşmesi ve suç tarihinin kesin olarak saptanamaması nedeniyle sanıklar lehine değerlendirme yapılarak 01/01/2006 olarak kabulü gerektiği, belirtilen tarih ile inceleme günü arasında 12 yıllık ilaveli zamanaşımı süresinin gerçekleştiği anlaşıldığından ve temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükümlerin 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi de gözetilerek CMUK"nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak bu husus yeniden yargılamayı gerektirmediğinden aynı Yasanın 322/1 ve 5271 sayılı CMK"nın 223/8. maddeleri uyarınca açılan kamu davalarının zamanaşımı nedeniyle DÜŞMESİNE, 10/04/2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.