Vergi Usul Kanununa Muhalefet - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2019/2964 Esas 2019/4912 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Vergi Usul Kanununa Muhalefet
HÜKÜM : Asıl Karar: Mahkumiyet
07/12/2018 tarihli Ek Karar: Temyiz talebinin reddi
22/01/2019 tarihli Ek Karar: Gebze 2. Ağır Ceza Mahkemesinin 2019/47 Değişik İş sayılı Ek karara itirazın kabulü

7201 sayılı Kanun’un 10/1. maddesindeki “tebligat, tebliğ yapılacak şahsa bilinen en son adresinde yapılır” hükmü gereğince; sanığın, Daday Asliye Ceza Mahkemesi tarafından alman, 30.12.2010 tarihli sorgusunda bildirdiği “...” adresi yerine MERNİS adresi olan “.... ” adresine yapılan tebligatın geçersiz olduğu; sanık müdafiinin, 29.11.2018 tarihli temyiz dilekçesinin öğrenme üzerine süresinde verildiği; 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nin 311. maddesi hükmüne göre, eski hale getirme istemiyle birlikte temyiz talebinde de bulunulması halinde inceleme mercii Yargıtay"ın ilgili dairesi olduğundan, Mahkemenin 07.12.2018 tarihli temyiz ve eski hale getirme taleplerinin reddine dair kararı ile bu karara yönelik itiraz üzerine verilen Gebze 2. Ağır Ceza Mahkemesi’nin 22.01.2019 tarih ve 2019/47 değişik iş sayılı eski hale getirme talebinin kabulüne ilişkin kararı kaldırılarak inceleme yapılmıştır.
A- Sanık hakkında 2006 takvim yılında sahte fatura düzenleme suçundan kurulan hükme yönelik, sanık müdafiinin temyiz talebinin incelenmesi:
Sanığın üzerine atılı, 2006 takvim yılında sahte fatura düzenleme suçunun, kanunda gerektirdiği cezasının türü ve üst sınırına göre, 5237 sayılı TCK"nin 66/1-e ve 67/4 maddelerinde öngörülen olağanüstü dava zamanaşımının, suç tarihinden temyiz inceleme tarihine kadar gerçekleştiği anlaşıldığından, diğer yönleri incelenmeyen hükmün, 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nin 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA; ancak yeniden yargılama yapılmasını gerektirmeyen bu hususta aynı Kanunun 322. maddesindeki yetkiye dayanılarak karar verilmesi mümkün olduğundan, sanık hakkında açılan kamu davasının, 5271 sayılı CMK’nin 223/8. maddeleri uyarınca DÜŞMESİNE,
B- Sanık hakkında 2007 takvim yılında sahte fatura düzenleme suçundan kurulan hükme yönelik, sanık müdafiinin temyiz talebinin incelenmesi:
Sanığın temyizi üzerine bozulan ilk hükümde, fiilleri tek suç sayılarak 22 ay 15 gün hapis cezası ile cezalandırılmasına karar verildiği halde, bozma üzerine verilen hükümde fiilleri iki ayrı suç kabul edilmekle birlikte sonuç ceza yönünden kazanılmış hakkı dikkate alınmamış ise de; Dairemizce 2006 yılına ilişkin davanın zamanaşımı nedeniyle düşmesine karar verildiğinden, belirtilen aykırılık sonuca etkili görülmemiştir.
5237 sayılı TCK’nin 53. maddesinin uygulanmasında, Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarihli 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Bozma üzerine yapılan yargılamada toplanan deliller gerekçeli kararda gösterilip tartışılarak, yüklenen suçun sübutu kabul, soruşturma ve kovuşturma sonuçlarına uygun şekilde vasfı tayin, cezayı artırıcı sebebin nitelik ve derecesi, cezayı azaltıcı bir sebebin bulunmadığı takdir kılınmış, incelenen dosyaya göre verilen hükümde bir isabetsizlik görülmemiş olduğundan, sanık müdafiinin yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle hükmün ONANMASINA, 21.05.2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.