MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Muhafaza görevini kötüye kullanma
HÜKÜM: Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
1-Sanık ...’ın savunmasında haczedilen 1 adet kepçe kırıcısının kendisine veya eşine ait olmadığını, emanet olarak bulunduğunu, kepçe kırıcısının ...’ya ait olduğunu, haczedilen televizyon ve koltuk takımının evde olduğunu belirtmesi ve 07/02/2014 tarihli ihtiyati haciz tutanağında “..amcasının oğlu olduğunu beyan eden ... isimli şahıs kırıcıyı ... sattı” ibaresinin yer alması hususları itibarıyla; yedieminlik kurumunun yediemine yalnızca kendisine teslim edilen malı saklama ve istendiğinde iade etme yükümlülüğü yüklediği, yedieminin malları yediemin deposuna götürme yükümlülüğünün bulunmadığı, salt malların yediemin deposuna götürülmemesinin suçun maddi öğesini oluşturmadığının anlaşılması karşısında, malları yediemin deposuna götürme yükümlülüğü bulunmayan sanık ...’ın haczedilen televizyon ve koltuk takımı yönünden teslim amacı dışında tasarrufta bulunup bulunmadığının ve kepçe kırıcısının kime ait olduğunun tespiti gerekirken, eksik kovuşturma ile yazılı şekilde mahkumiyet kararı verilmesi,
2-7188 sayılı Kanun’un 31. maddesiyle 5271 sayılı CMK"na eklenen geçici 5/1-d maddesi ile 01.01.2020 tarihi itibariyle hükme bağlanmış dosyalarda basit yargılama usulü uygulanmaz düzenlemesi getirilmiş ise de, Anayasa Mahkemesinin 14.01.2021 tarihli kararıyla bu düzenlemenin iptal edilmiş olması karşısında TCK’nın 7. maddesi ile birlikte yapılan değerlendirmede, CMK’nın 251/3. maddesinde “Basit yargılama usulü uygulanan dosyalarda sonuç ceza dörtte bir oranında indirilir” şeklindeki düzenleme gereği maddi ceza hukuku anlamında sanık lehine sonuç doğurmaya elverişli olması nedeniyle, temyize konu ve CMK"nın 251/1. maddesi kapsamına giren, TCK’nın 289. maddesinde düzenlenen muhafaza görevini kötüye kullanma suçu yönünden, aynı Kanun’un 7. ve CMK’nın 251. maddeleri uyarınca yeniden değerlendirme yapılmasında zorunluluk bulunması,
3-Kabul ve uygulamaya göre de; her iki sanığın haczedilen malların sahibi olduklarının anlaşılması karşısında; haklarında TCK’nun 289/1-2. cümle uyarınca yarı oranında indirim yapılması gerektiğinin gözetilmemesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanıkların temyiz itirazları bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükümlerin açıklanan nedenlerle isteme aykırı olarak BOZULMASINA, 26.01.2021 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.