Tefecilik - Yargıtay 5. Ceza Dairesi 2016/2210 Esas 2018/2692 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Tefecilik
HÜKÜM : Beraat


Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelendi;
Sanıktan faiz karşılığı ödünç para aldığı iddia edilen şikayetçi ..."ın tefecilik suçunun zarar göreni olduğu ve bu sıfatının gereği olarak CMK’nın 233 ve 234. maddeleri gereğince davaya katılma ve kanun yoluna başvurma hakkı bulunduğu gözetilmeden 16/06/2010 tarihli duruşmada davaya katılan olarak kabulüne karar verildikten sonra mahkemece bu sıfatının kaldırılmasında isabet görülmemiş ise de temyiz dilekçesinin katılma iradesini ortaya koyduğu da gözetilerek, CMK"nın 237/2 ve 260/1. maddeleri gereğince davaya katılmasına karar verildikten sonra gereği düşünüldü:
TCK"nın 241. maddesinde tanımlanan tefecilik suçunun oluşabilmesi için kazanç elde etmek amacıyla başkasına ödünç para verilmesinin yeterli oluşu, ayrıca birden fazla kişiye sistemli şekilde faiz karşılığı ödünç para verilmesinin suçun unsuru olarak aranmaması ve aralarında yakın akrabalık bağı veya iş ilişkisi bulunmayan kişiler arasında günün ekonomik koşulları nazara alındığında yüksek sayılabilecek miktarda paranın karşılıksız verilmesinin hayatın olağan akışına uygun olmaması;
Katılan ...’in de sanıktan faizle borç para aldığını iddia etmesi karşısında tefecilik suçunda suç tarihinin kazanç karşılığı ödünç paranın verildiği tarih olduğu nazara alınarak, maddi gerçeğin kuşkuya yer vermeyecek şekilde ortaya çıkarılması açısından, katılanın tekrar dinlenmesi suretiyle ödünç para alma tarihlerinin ve anlaştıkları faiz miktarlarının belirlenmesi, varsa sanığın alacaklısı olduğu icra dosyalarının getirtilerek incelenmesi ve bu dosyalarda borçlu olan kişilerin tanık olarak dinlenilmesi, tefecilik yapıp yapmadığı hususunda kolluk marifetiyle araştırma yaptırılması ile hasıl olacak sonuca göre sanığın hukuki durumunun tayin ve takdiri gerekirken eksik inceleme ve yetersiz gerekçeyle yazılı şekilde beraat kararı verilmesi,
Kanuna aykırı, katılanlar vekillerinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek CMUK"nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 10/04/2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.