MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, mala zarar verme
HÜKÜM : Mahkumiyet, ceza verilmesine yer olmadığına

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
I- Suça sürüklenen çocuk ... hakkında mala zarar verme suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz isteminin incelenmesinde;
14.04.2011 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 31.03.2011 tarih ve 6217 sayılı Kanun"un 26. maddesi ile 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun"a eklenen geçici 2.maddesi gereğince doğrudan hükmolunan 3.000,00 TL dahil adli para cezasına mahkûmiyet hükümlerinin temyizi mümkün olmadığından suça sürüklenen çocuk müdafiinin temyiz isteminin CMUK"nın 317. maddesi gereğince REDDİNE,
II- Suça sürüklenen çocuk ... hakkında hırsızlık suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik ve suça sürüklenen çocuk ... hakkında hırsızlık ve mala zarar verme suçlarından ceza verilmesine yer olmadığına ilişkin verilen kararlara yönelik temyiz istemlerinin incelenmesine gelince,
Dosya içeriğine göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak,
1. Etkin pişmanlığın soruşturma aşamasında gerçekleşmiş olması karşısında, suça sürüklenen çocuk ... hakkında hırsızlık suçundan kurulan hükümde, 5237 sayılı TCK"nın 168/1.maddesi ile uygulama yapılırken, anılan maddenin 2.fıkrasındaki indirim oranının üst sınırı olan 1/2 oranından daha fazla indirim yapılması gerektiği gözetilmeden, yazılı şekilde 1/2 oranında indirim yapılarak fazla cezaya hükmedilmesi,
2. Suça sürüklenen çocuk ... hakkında hırsızlık suçundan 5237 sayılı TCK"nın 142/2-h maddesi uyarınca belirlenen hapis cezasına TCK"nın 143. maddesi uyarınca ½ oranında artırım yapıldığı halde, artırım oranının hatalı şekilde 1/6 olarak gösterilmesi,
3. Dosya kapsamında yer alan Menemen İlçe Devlet Hastanesi’nden ve Karşıyaka Devlet Hastanesinden alınan sağlık kurulu raporlarına ilişkin fotokopilerde suça sürüklenen çocuk ... hakkında mental retardasyon teşhisi konulduğunun, ancak raporlarda TCK’nın 32. maddesi kapsamında bir değerlendirme yapılmadığının, davaya konu olaya ilişkin Adana Adli Tıp Şube Müdürlüğünden alınan 13.10.2015 tarihli rapora göre de, 14.12.2014 tarihinde işlediği suçların hukuki anlam ve sonuçlarını algılayıp, davranışlarını yönlendirme yeteneğinin azalmış olduğunun bildirildiğinin ve mahkemece buna dayanılarak hüküm kurulduğunun anlaşılması karşısında; suça sürüklenen çocuk hakkında TCK"nın 32. maddesi kapsamında cezai ehliyetini etkileyen akıl hastalığının bulunup bulunmadığı konusunda Adli Tıp Kurumunun ilgili ihtisas kurulundan veya tam teşekküllü Ruh Sağlığı ve Hastalıkları Hastanelerinden ya da üniversitelerin Psikyatri Ana Bilim Dalı Başkanlığından rapor aldırılıp sonucuna göre suça sürüklenen çocuğun hukuki durumunun belirlenmesi gerektiği gözetilmeden, Adli Tıp Şube Müdürlüğünden alınan rapor ile yetinilerek yazılı şekilde hüküm kurulması,
4. Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 20.11.2018 tarihli ve 2016/6-986 E., 2018/554 K. sayılı içtihadında belirtildiği üzere, 15-18 yaş aralığında bulunan suça sürüklenen çocuklar hakkında 5395 sayılı Kanunun 35/1. maddesi uyarınca sosyal inceleme yaptırılıp rapor aldırılmasının zorunlu olmadığı ancak rapor aldırılmaması halinde gerekçesinin kararda gösterilmesi gerektiği halde, suça sürüklenen çocuklar hakkında sosyal inceleme raporu aldırılmama nedeninin gerekçeli kararda gösterilmemesi,
Bozmayı gerektirmiş, suça sürüklenen çocuk ... müdafi ve o yer Cumhuriyet savcısının temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükümlerin bu sebeplerden dolayı isteme aykırı olarak BOZULMASINA, 20.10.2020 gününde oybirliğiyle karar verildi.