Yukarıda tarih ve numarası yazılı mahkeme kararının müddeti içinde temyizen tetkiki her iki taraf vekilleri tarafından istenmesi üzerine bu işle ilgili dosya mahallinden daireye gönderilmiş olmakla okundu ve gereği görüşülüp düşünüldü :
1) Tarafların iddia ve savunmalarına, dosya içeriğindeki bilgi ve belgelere ve kararın gerekçesine göre alacaklı vekilinin temyiz itirazlarının REDDİNE;
2- Borçlu vekilinin temyiz itirazlarının incelenmesinde:
Sair temyiz itirazları yerinde değil ise de;
5393 Sayılı Yasanın 15/son maddesinde “Belediyenin proje karşılığı borçlanma yoluyla elde ettiği gelirleri şartlı bağışlar ve kamu hizmetinde fiilen kullanılan malları ile belediye tarafından tahsil edilen vergi, resim ve harç gelirleri haczedilemez.” hükmüne yer verilmiştir. Öte yandan,yine bu maddeye göre haczedilmezlik şikayetinin kabul edilebilmesi için mahcuzların kamu hizmetinde (fiilen) kullanılması gerekli olup kamuya tahsis kararı alınmasının sonuca etkisi bulunmamaktadır.
Somut olayda hükme esas alınan bilirkişi raporunda .ada .parsel sayılı taşınmazın bir kısmının belediye hizmet binası olarak kullanıldığını, bir kısmının ise dükkan olarak kiraya verildiği, taşınmaz üzerinde kat irtifakı tesis edilmediği ve bağımsız bölümlere ayrılarak kat mülkiyetine geçilmediği tesbit edilmiştir. Taşınmazın bir bölümünün kiraya verilmiş olması, belediye hizmet binası olması karşısında, fiilen kamu hizmetinde kullanıldığı gerçeğini bertaraf etmez.
O halde Mahkemece  .ada . parsel sayılı taşınmaza yönelik haczedilmezlik şikayetinin kabulü yerine reddi isabetsizdir.
SONUÇ  : Borçlu vekilinin temyiz itirazlarının kısmen kabulü ile mahkeme kararının yukarıda yazılı nedenlerle İ.İ.K. 366 ve H.U.M.K.’nun 428. maddeleri uyarınca (BOZULMASINA), 13.01.2009 gününde oybirliğiyle karar verildi.