Mahkemesi :İş Mahkemesi

Dava, hizmet tespiti istemine ilişkindir.
Mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Hükmün davalı SGK Başkanlığı avukatı tarafından temyiz edilmesi üzerine, temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hâkimi ... tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tesbit edildi.
1-) Dosyadaki yazılara, toplanan delillere ve hükmün dayandığı gerektirici sebeplere göre, davalı Kurum vekilinin aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazlarının reddi gerekir.
2-) 15.05.2003 – 23.07.2010 tarihleri arasında davalı işverene ait işyerinde hizmet akdine tabi apartman görevlisi olarak geçen ve davalı Kuruma bildirilmeyen çalışma sürelerinin tespitine ilişkin davanın yasal dayanakları 506 sayılı Kanunun 79/10. ve 5510 sayılı Kanunun 86/9. maddeleridir.
506 sayılı Kanunun 77. maddesinin 6. fıkrasında, bu Kanun gereğince primlerin hesabına esas tutulacak günlük kazancın, sigortalının bir ay için prime esas tutulan kazancının otuzda biri olduğu belirtilmiş, 79. maddesinin 2. fıkrasında, ay içinde bazı işgünlerinde çalıştırılmadığı ve ücret ödenmediği beyan edilen sigortalıların otuz günden az çalıştıklarını açıklayan bilgi ve belgelerin işverence prim bildirgelerine eklenmesinin zorunlu olduğu, 3. fıkrasında, sigortalıların otuz günden az çalıştığını gösteren bilgi ve belgelerin Kuruma verilmemesi veya verilen bilgi ve belgelerin Kurumca geçerli sayılmaması durumunda, otuz günden az bildirilen sürelere ait primlerin Kurumca kendiliğinden tahakkuk ettirilerek 80. madde hükümlerine göre tahsil olunacağı öngörülmüştür.
Diğer taraftan 5510 sayılı Kanunun 3. maddesinin 1. fıkrasının 14 numaralı bendinde ayın, ücretleri, her ayın 15’inde ödenen 4. maddenin 1. fıkrasının (a) ve (c) bentleri kapsamındaki sigortalılar için, ayın 15’inden ertesi ayın 15’ine kadar geçen ve otuz gün olarak değerlendirilen süreyi, 15 numaralı bendinde de yılın, ücretleri, her ayın 15’inde ödenen 4. maddenin 1. fıkrasının (a) ve (c) bentleri kapsamındaki sigortalılar için, 15 Ocak tarihinden ertesi yılın 15 Ocak tarihine kadar geçen ve 360 gün olarak değerlendirilen süreyi ifade ettiği açıklanmıştır.
İnceleme konusu davada mahkemece yapılan yargılamada eksik sigortalılık süreleri belirlenirken, yukarıdaki yasal düzenlemeler kapsamında ayın 30 güne, yılın 360 güne karşılık geldiği göz önünde bulundurulmaksızın yanılgılı değerlendirme sonucu, yılın 365 gün olduğu esasından hareketle fazla hizmet süresinin karara bağlanması isabetsiz olduğu gibi, Kuruma bildirilmekle dışlanması gereken sigortalılık süresinin hüküm altına alınması da usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir.
Ne var ki bu aykırılıkların giderilmesi yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden hüküm bozulmamalı, 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanununun geçici 3. maddesinin yollamasıyla 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanununun 438. maddesi gereğince düzeltilerek onanmalıdır.
S O N U Ç : Hükmün 2 numaralı bendinde yer alan “174” rakamlarının çıkartılarak yerine “173” rakamlarının, “46” rakamlarının çıkartılarak yerine “45” rakamlarının, “153” rakamlarının çıkartılarak yerine “150” rakamlarının, “245” rakamlarının çıkartılarak yerine “240” rakamlarının, “41” rakamlarının çıkartılarak yerine “40” rakamlarının, “153” rakamlarının çıkartılarak yerine “150” rakamlarının, “118” rakamlarının çıkartılarak yerine “115” rakamlarının, “184” rakamlarının çıkartılarak yerine “180” rakamlarının, “4” rakamının çıkartılarak yerine “3” rakamının, “1181” rakamlarının çıkartılarak yerine “1096” rakamlarının yazılmasına, aynı bentte yer alan “14/06/2006 – 15/07/2006 tarihleri arasında 33 gün,” sözcüklerinin çıkartılmasına ve bu şekliyle hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 29.05.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.