Tehdit - kasten yaralama - Yargıtay 4. Ceza Dairesi 2015/25884 Esas 2020/441 Karar Sayılı İlamı

4. Ceza Dairesi
Esas No: 2015/25884
Karar No: 2020/441
Karar Tarihi: 08.01.2020

Tehdit - kasten yaralama - Yargıtay 4. Ceza Dairesi 2015/25884 Esas 2020/441 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık, mağdura yönelik kasten yaralama suçundan mahkum edilmiştir. Ancak, kararda öngörülen cezanın nitelik ve niceliğine göre, verildiği tarih itibariyle hükmün temyiz edilemez olduğu anlaşılmıştır. Bu nedenle, sanığın temyiz isteği reddedilmiştir. Sanık aynı zamanda mağdura yönelik tehdit suçundan da yargılanmıştır. Mağdurun ifadesine göre, sanık kendisine silahla yaralama eylemini gerçekleştirdiği esnada tehdit sözü söylememiştir. Dosyanın incelenmesi sonucunda, sanığa isnat edilen tehdit suçu uzlaştırma kapsamında bulunduğu anlaşılmıştır. Bu nedenle, sanığın hukuki durumu uzlaştırma işlemi uygulanarak belirlenmelidir. Ayrıca, Anayasa Mahkemesi tarafından TCK'nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptal edilmesi de göz önünde bulundurulmalıdır. Bu sebeplerle, sanığın temyiz itirazları yerinde görülmüş ve karar bozulmuştur. Kanun maddeleri ise şu şekildedir: 5320 sayılı Kanunun 8/1, 1412 sayılı CMUK'nın 317 ve 321, 6763 sayılı Kanunun 34, 5271 sayılı CMK'nın 253, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 2 ve 7, TCK'nın 106/1-1 ve 53.

4. Ceza Dairesi 2015/25884 E. , 2020/441 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Tehdit, kasten yaralama
HÜKÜMLER : Mahkumiyet

Yerel Mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararın niteliği ile suç tarihine göre dosya görüşüldü:
1)Sanığın mağdura yönelik kasten yaralama suçundan kurulan hükmün temyizinde;
Kararda öngörülen cezanın nitelik ve niceliğine göre, verildiği tarih itibariyle hükmün temyiz edilemez olduğu anlaşıldığından, 5320 sayılı Kanunun 8/1 ve 1412 sayılı CMUK"nın 317. maddeleri uyarınca , sanık ..."ın TEMYİZ İSTEĞİNİN REDDİNE,
2) Sanığın mağdura yönelik tehdit suçundan kurulan hükme yönelik temyize gelince;
Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre,
Mağdurun kovuşturma evresinde sanığın kendisine yönelik silahla yaralama eylemini gerçekleştirdiği esnada tehdit sözü söylemediğini beyan etmesi karşısında silahla yaralama ve TCK"nın 106/1-1. cümlesi kapsamındaki tehdit suçlarının farklı zaman dilimlerinde gerçekleştiği belirlenerek yapılan incelemede;
a) 02/12/2016 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak aynı tarihte yürürlüğe giren 6763 sayılı Kanunun 34. maddesiyle değişik 5271 sayılı CMK"nın 253. maddesi ve maddeye eklenen fıkraya göre uzlaşma hükümleri yeniden düzenlenmiş ve sanığa isnat edilen TCK"nın 106/1. maddesi kapsamındaki tehdit suçunun uzlaştırma kapsamında bulunduğu anlaşılmış olmakla, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu"nun 2 ve 7. maddeleri de gözetilerek, uzlaştırma işlemi uygulanarak sonucuna göre sanığın hukuki durumunun bu kapsamda tekrar değerlendirilip belirlenmesinde zorunluluk bulunması,
b) Kabule göre de; Anayasa Mahkemesi"nin 24.11.2015 günlü Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 gün ve 2014/140 Esas, 2015/85 Karar sayılı TCK"nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin kararının gözetilmesi zorunluluğu,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ..."ın temyiz itirazları bu nedenle yerinde görülmüş olduğundan, HÜKMÜN 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, yargılamanın bozma öncesi aşamadan başlayarak sürdürülüp sonuçlandırılmak üzere dosyanın esas/hüküm mahkemesine gönderilmesine, 08/01/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.