MAHKEMESİ:Sulh Hukuk Mahkemesi
Taraflar arasındaki davanın yapılan duruşması sonunda kurulan hükmün Yargıtayca incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, süresinde olduğu anlaşılan temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra dosya incelendi, gereği düşünüldü:
K A R A R
Davacı dava dilekçesinde; davalının, dava konu sitede B2 Blok, 3 bağımsız bölüm numaralı meskenin maliki olduğunu, 05/04/2011 tarihli işletme projesi gereğince ödenmesi gereken ancak ödenmeyen 5.648,00-TL. ana para mantolama bedelinin 12.708,00-TL. işlemiş gecikme tazminatıyla birlikte toplam 18.356,00-TL. olarak davalıdan tahsili için davalı aleyhinde.... İcra Müdürlüğünün 2015/367 E. sayılı dosyası üzerinden başlatılan icra takibinin, davalının haksız itirazı sonucu durdurulduğunu beyan ederek; borçlunun itirazının iptaline, icra takibinin kaldığı yerden devamına ve davalı borçlunun asıl alacağın % 20"sinden aşağı olmamak üzere icra inkar tazminatına mahkum edilmesine, yargılama giderleri ile vekalet ücretinin davalı tarafa yükletilmesine karar verilmesini talep etmiştir.
Mahkemece; apartman ortak giderlerinden sayılan dış cephenin boya ve yalıtım işinin ve diğer işlerin, yönetim kurulunun genel kuruldan almış olduğu yetkiyle dava dışı bir şirkete yaptırıldığı, diğer kat maliklerinin ortak gider masrafını ödedikleri, davalının da genel kurul kararı uyarınca yapılan inşai faaliyetin giderlerine katlanmak zorunda olduğu, apartman karar defteri, işletme defteri ve diğer belgeler üzerinde bilirkişi tarafından yapılan inceleme sonucunda davalının, icra takibinde tahsili talep edilen miktar kadar borçlu olduğunun tespit edildiği gerekçesiyle;
1-Davalının.... Müdürlüğünün 2015/367 E. sayılı dosyasına yapmış olduğu itirazın iptali ile takibin devamına,
2-Asıl alacak üzerinden hesaplanacak icra inkar tazminatının davalıdan alınarak davacıya verilmesine karar verilmiş, hüküm davalı vekilince temyiz edilmiştir.
Dava; ortak gider alacağı nedeni ile başlatılan icra takibine yapılan itirazın iptali istemine ilişkindir.
Kat Mülkiyeti Kanununun 20. maddesinin ikinci fıkrası hükmüne göre, ortak giderden payına düşeni ödemeyen bağımsız bölüm malikinin, ödemede geciktiği günler için ödemekle yükümlü bulunduğu gecikme tazminatının başlangıç gününün açıkça saptanmış ve yönetim planında gecikme faizinin oranına ilişkin ayrıca bir düzenleme bulunup bulunmadığının belirlenmiş olması gerekir. Dava konusu ortak giderin, dayanağını oluşturan düzenleme; işletme projesi ise işletme projesinin davalıya tebliğ edildiği tarih, kat malikleri kurulu kararı ise söz konusu kurul kararının iptal edilip edilmediği, halen geçerli olup olmadığı, bu kurula davalı katılmışsa karar tarihi, kararın alındığı toplantıya katılmamışsa bu kararın kendisine tebliğ edildiği ya da başka bir biçimde borcunu öğrendiği tarih, bu da yoksa hakkında açılan icratakibi nedeniyle ödeme emrinin tebliğ edildiği tarih esas alınmalıdır. O halde; öncelikle aidat borcunun doğduğu dönemlere ilişkin alınan kat malikleri kurulu kararlarına ait belgelerin (toplantı çağrı davetiyeleri, toplantı çağrısına ilişkin tebligatlar, toplantı tutanakları, toplantıda alınan kararların kat maliklerine tebliğine ilişkin tebliğ mazbataları, hazirun cetveli, gündem... vs.) bütün olarak bilirkişiye tevdi edilerek, bu kararların iptal edilip edilmediği, iptal edilmediyse kararların davalıya tebliğ edilip edilmediği tespit edildikten sonra, temerrüt tarihinin duraksamaya yer vermeyecek şekilde tespit edilmesi, davalının aidat borcunu öğrendiği günün açıkça belirlenmesi, temerrüt var ise bu tarihten itibaren gecikme faizine hükmedilebileceği, icra takibinden önce öğrenmediği saptandığında gecikme tazminatının ödeme emrinin tebliğinden itibaren başlatılması gerekirken, bu konuda yeterli inceleme ve araştırma yapılmadan karar verilmesi doğru görülmemiştir. Mahkemece; tarafların tüm delilleri, banka kayıtları, ödeme belgeleri celbedilerek, davalının ödemesi gereken bir meblağ bulunup bulunmadığı tam olarak tespit edilip, alınacak uzman bilirkişi raporu doğrultusunda, 634 sayılı Kat Mülkiyeti Kanunu ve yönetim planı hükümleri de birlikte değerlendirildikten sonra oluşacak sonuca göre karar verilmesi gerekirken, eksik ve yetersiz, denetime elverişli olmayan incelemeyle Yargıtay"ın denetimine açık olmayacak biçimde doğrudan takip talebinde talep edilen asıl alacak ve gecikme faizinin kabul edilmesi suretiyle hüküm kurulması doğru görülmemiştir.
Somut olayda, davalı vekilinin temyiz dilekçesinde; bilirkişi raporunun kendisine tebliğ edilmediğini, savunma hakkının kısıtlandığını beyan ettiği ve dosya içerisinde davalı tarafın bilirkişi raporuna itirazlarının bulunmadığı anlaşılmıştır.
Temyiz incelemesine konu eldeki davada; bilirkişi raporunun davalı tarafa tebliği sağlanmadığından tahkikat aşaması tamamlanmadan doğrudan esasa ilişkin hüküm tesis edildiği anlaşılmıştır . Bu yasal zorunluluğun gereği yerine getirilmeden davanın esası hakkında hüküm kurulması Anayasanın 36. maddesinde ve Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesinin 6. maddesinde düzenlenen adil yargılanma hakkının en önemli unsuru olan hukuki dinlenilme hakkına aykırıdır (HMK madde 27). Mahkemece davalının savunma hakkı kısıtlanarak, adil yargılanma hakkına aykırı şekilde ve yargılama aşamalarına riayet edilmeksizin esasa ilişkin karar verilmesi usul ve yasaya aykırı olup, bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan esaslar gözönünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsiz, temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde olduğundan kabulü ile hükmün BOZULMASINA, temyiz harcının istek halinde iadesine 13/11/2019 günü oy birliği ile karar verildi.