Dolandırıcılık - Yargıtay 15. Ceza Dairesi 2018/9101 Esas 2020/3158 Karar Sayılı İlamı

15. Ceza Dairesi
Esas No: 2018/9101
Karar No: 2020/3158
Karar Tarihi: 03.03.2020

Dolandırıcılık - Yargıtay 15. Ceza Dairesi 2018/9101 Esas 2020/3158 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık, müştekiye işyeri bulacağı vaadi ile hastane raporu alıp gitmiş, ancak müştekinin fotoğraflarını, 500 TL'sini ve cep telefonunu alarak geri dönmemiştir. Mahkeme, sanığın bu eyleminin dolandırıcılık suçunu oluşturduğunu kabul etmiştir. Dosya uzlaşma kapsamında olmasına rağmen uzlaşma sağlanamadığı için ceza verilmiştir. Sanık hakkında tekerrür uygulanmamıştır. Verilen ceza hakkında ihtar edilmesi hususunun TCK'nın 52/4 maddesine uygun olduğu belirtilmiştir.
Kanun Maddeleri:
- TCK 157/1: Dolandırıcılık suçunun tanımı
- TCK 62: Temyiz süreci ile ilgili hükümler
- TCK 52/2-4: Adli para cezasının hapis cezasına çevrilmesi ile ilgili hükümler
- TCK 53: Tekerrür hükümleri
- 5271 sayılı CMK 253-254: Uzlaşma kapsamı ve incelemesi ile ilgili hükümler
- 6763 sayılı Kanun 34: CMK'daki ceza muhakemesi ile ilgili hükümlerin değiştirilmesi hakkındaki kanun.

15. Ceza Dairesi 2018/9101 E. , 2020/3158 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Dolandırıcılık
HÜKÜM : Sanık hakkında; TCK"nun 157/1, 62, 52/2-4, 53 maddeleri gereğince mahkumiyet

Dolandırıcılık suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanığa atılı dolandırıcılık suçunun 6763 sayılı Kanun’un 34. maddesi ile değişik 5271 sayılı CMK"nın 253. ve 254. madde fıkraları gereğince uzlaşma kapsamında olması nedeniyle, dosyanın uzlaşma bürosuna tevdii edildiği ancak; uzlaşmanın sağlanamadığı belirlenerek yapılan incelemede;
Sanığın, müştekiyi işe yerleştireceğini vaat ederek iş başvurusu için hastane raporu almaya hastaneye gittiklerinde katılandan 6 adet fotoğraf, masraflar için 500 TL ve cep telefonunu alıp rapor temin edeceğini söyleyerek katılanın yanından gittiği ancak bir daha gelmediği şeklinde gerçekleşen eyleminin dolandırıcılık suçunu oluşturduğuna dair mahkemenin kabulünde bir isabetsizlik görülmemiştir.
Adli para cezasının ödenmemesi halinde hapse çevrileceğinin ihtar edilmesi hususunun, Yargıtay Ceza Genel Kurulu’nun 23/01/2018 karar tarihli 2015/962 esas ve 2018/16 karar numaralı ilamında da belirtildiği üzere; 5237 sayılı TCK"nın 52/4 maddesindeki düzenlemeye aykırı olmaması ve 5275 sayılı Kanun’un 106/3 maddesinde 6545 sayılı Kanun ile yapılan değişikliğin infaz aşamasında gözletilmesinin mümkün olması nedeniyle ve sanığın tekerrüre esas sabıkası bulunduğu halde sanık hakkında tekerrür uygulanmaması aleyhe temyiz bulunmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre; sanığın üzerine atılı suçları işlemediğine dair temyiz itirazlarının reddiyle, hükmün ONANMASINA, 03/03/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.