Sahte fatura düzenleme - kullanma - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2016/4120 Esas 2019/4889 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Sahte fatura düzenleme, kullanma
HÜKÜM : Mahkumiyet

Sanık hakkında, 2008 ve 2009 takvim yıllarında sahte fatura düzenleme ve kullanma suçlarından inceleme yapıldığı ve Antalya Cumhuriyet Başsavcılığı’nın 16.1.2010 tarihli 2010/25067 esas sayılı iddianamesi ile mütalaaya uygun olarak 2008 ve 2009 takvim yıllarında sahte fatura düzenleme ve kullanma suçlarından dava açılmasına karşın sanık hakkında sahte fatura kullanma suçlarından hüküm kurulmadığı anlaşılmakla, mahkemesince hüküm kurulması mümkün görülmüştür.
1- Sanığın, 2008 takvim yılında sahte fatura düzenleme suçundan verilen mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz taleplerinin incelenmesinde;
5237 sayılı TCK’nin 53. maddesinin uygulanmasında, Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarihli 2014/140 Esas ve 2015/85 sayılı iptal kararının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan yargılama sonucunda toplanan deliller karar yerinde incelenip, sanığa yüklenen suçun sübutu kabul, oluşa ve soruşturma sonucuna uygun şekilde vasfı tayin, cezayı artırıcı ve azaltıcı sebebin nitelik ile derecesi takdir kılınmış, savunması inandırıcı gerekçelerle reddedilmiş, incelenen dosyaya göre hükümde bir isabetsizlik görülmemiş olduğundan sanığın yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle hükmün ONANMASINA,
2- Katılan vekilinin, sanık hakkında 2009 takvim yılında sahte fatura düzenleme suçundan verilen beraat hükmüne yönelik temyiz taleplerinin incelenmesinde ;
Sanığa yüklenen “sahte fatura düzenleme"" suçunun 213 Vergi Usul Kanunun’nun 359/b maddesindeki cezasının türü ve üst sınırı itibariyle TCK"nin 66/1-e maddesinde öngörülen asli dava zamanaşımının, son kesici işlem olan sanığın sorgusunun yapıldığı 06.05.2011 tarihinden temyiz inceleme tarihine kadar gerçekleştiği anlaşılmış, katılan vekilinin temyiz talepleri bu nedenle yerinde görülmüş olduğundan diğer yönleri incelenmeyen hükmün 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nin 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak bu husus yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, aynı Yasanın 322. maddesindeki yetkiye dayanılarak sanık hakkındaki kamu davasının gerçekleşen zamanaşımı nedeniyle 5237 sayılı TCK"nin 66/1-e ve 5271 sayılı CMK’nin 223/8. maddeleri gereğince DÜŞMESİNE, 21.05.2019 tarihinde oy birliği ile karar verildi.