Dolandırıcılık - Yargıtay 15. Ceza Dairesi 2018/9228 Esas 2020/3154 Karar Sayılı İlamı

15. Ceza Dairesi
Esas No: 2018/9228
Karar No: 2020/3154
Karar Tarihi: 03.03.2020

Dolandırıcılık - Yargıtay 15. Ceza Dairesi 2018/9228 Esas 2020/3154 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık hakkında dolandırıcılık suçundan Asliye Ceza Mahkemesi tarafından verilen hüküm, sanığın katılanlara işe yerleştireceği vaadiyle para aldığı ancak işe yerleştirmediği eylemin dolandırıcılık suçunu oluşturduğu gerekçesiyle mahkumiyet kararı verildiğini belirtmektedir. Temyiz süresinin 15 gün olduğu belirtildiğinden ve sanığın uzlaşma kapsamında olması nedeniyle dosya uzlaşma bürosuna tevdii edilmiş ancak uzlaşma sağlanmadığı görülmüştür. Kanun maddeleri olarak, katılanlara yönelik eylemleri nedeniyle TCK'nın 157/1, 52/2, 53; katılanlara yönelik eylemleri nedeniyle TCK'nın 157/1, 168/4, 52/2, 53; katılanlara yönelik eylemleri nedeniyle TCK'nın 157/1, 52/2, 53 maddeleri gereğince mahkumiyet kararı verilmiştir.

15. Ceza Dairesi 2018/9228 E. , 2020/3154 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Dolandırıcılık
HÜKÜM : Sanık hakkında katılan ...’a yönelik eylemleri nedeniyle; TCK"nın 157/1, 52/2, 53; katılan ...’a yönelik eylemleri nedeniyle; TCK"nın 157/1,168/4, 52/2, 53; katılan ...’a yönelik eylemleri nedeniyle; TCK"nın 157/1, 52/2, 53 maddeleri gereğince mahkumiyet

Dolandırıcılık suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
01/07/2016 gün ve 6723 Sayılı Kanunla Değişik 5320 Sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca uygulanması gereken 1412 Sayılı CMUK ’nun 305 ve 310. maddeleri uyarınca, Yargıtay incelemesinden geçen dosyalar için tefhim ve tebliğ tarihinden itibaren temyiz süresinin 7 gün olmasına rağmen, mahkeme tarafından temyiz süresinin 15 gün olarak belirtilmesi ve bu durumun taraflarda yanıltmaya yol açması nedeniyle temyiz süresi 15 gün olarak kabul edilerek ve sanığa atılı dolandırıcılık suçunun 6763 sayılı Kanun’un 34. maddesi ile değişik 5271 sayılı CMK.nın 253. ve 254. madde fıkraları gereğince uzlaşma kapsamında olması nedeniyle, dosyanın uzlaşma bürosuna tevdii edildiği ancak; uzlaşmanın sağlanamadığı belirlenerek yapılan incelemede;
Sanığın, katılanları işe yerleştireceğini vaat ederek katılan ...’dan 5.000 TL, katılan ...’dan 5.600 TL, ...’dan 500 TL alıp işe yerleştirmediği şeklinde gerçekleşen eyleminin dolandırıcılık suçunu oluşturduğuna dair mahkemenin kabulünde bir isabetsizlik görülmemiştir.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre; sanığın üzerine atılı suçları işlemediğine dair temyiz itirazlarının reddiyle, hükmün ONANMASINA, 03/03/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.