Taraflar arasındaki "boşanma" ve "karşı boşanma" davasının birleştirilerek yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm, davalı-davacı (kadın) tarafından; davacı-davalı (koca)"nın kabul edilen boşanma davası, kusur belirlemesi, davalı-davacı kadının tazminat taleplerinin reddi ve yargılama giderleri yönünden temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
1-Yapılan soruşturma ve toplanan delillerden; davacı- davalı kocanın sadakat yükümlülüğüne aykırı hareket ettiği, müşterek evi terkederek birlik görevlerini yerine getirmediği; buna karşılık davalı- davacı kadının da eşine tepki sınırını aşacak şekilde "ben zaten seni istemiyorum, 30 yıldan beri istemiyorum" dediği ve eşinin aracına zarar verdiği anlaşılmaktadır. Bu durumda tarafların evlilik birliğinin temelinden sarsıldığı sabit olmakla birlikte buna davacı-davalı kocanın ağır kusurlu davranışlarının neden olduğunun ve davacı-davalı kocanın davası yönünden Türk Medeni Kanununun 166/2. maddesi koşullarının oluştuğu anlaşılmaktadır. Hal böyle iken tarafların eşit kusurlu kabul edilmesi doğru değil ise de, davalı- davacı kadının boşanmaya karşı çıkması hakkın kötüye kullanılması niteliğinde olduğundan mahkemece her iki tarafın davasının kabulü ile boşanma kararı verilmesi doğru olmakla birlikte boşanmaya neden olan olaylarda tarafların eşit kusurlu olduğuna ilişkin gerekçesi isabetli değildir. Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanununun 438/son maddesi uyarınca; karar usule ve kanuna uygun olup da gösterilen gerekçe doğru bulunmazsa, gerekçe değiştirilerek ve düzeltilerek onanacağından; mahkemenin davacı- davalı kocanın davasının kusur belirlemesine ilişkin gerekçesinin değiştirilerek onanmasına karar vermek gerekmiş ve davalı-davacı kadının, davacı- davalı kocanın davasının kabulüne yönelik temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.
2-Yukarıda birinci bentte açıklandığı gibi; boşanmaya neden olan olaylarda davacı-davalı koca ağır kusurludur. Gerçekleşen bu durum karşısında; mahkemece davalı-davacı kadının maddi (TMK.md. 174/1) ve manevi (TMK.md. 174/2) tazminat taleplerinin kabulü gerekirken reddine karar verilmesi isabetsiz olmuş; bozmayı gerektirmiştir.
3-Davalı-davacı kadının boşanma davası kabul edildiği halde; davasını ispata yönelik olarak dinlettiği tanık giderlerinin lehine hükmedilen yargılama giderleri içerisinde gösterilmemesi usul ve yasaya aykırıdır,
SONUÇ : Temyiz edilen hükmün yukarıda 2 ve 3 .bentlerde açıklanan nedenlerle, maddi ve manevi tazminat taleplerinin reddi ve yargılama giderlerine ilişkin olarak davalı-davacı kadın yararına BOZULMASINA, hükmün bozma kapsamı dışında kalan temyize konu diğer bölümlerinin ise yukarıda 1 .bentte açıklanan sebeplerle boşanma hükmünün kusur gerekçesi düzeltilerek ONANMASINA, temyiz peşin harcının yatırana geri verilmesine, işbu kararın tebliğinden itibaren 15 gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere oybirliğiyle karar verildi. 06.03.2013(Çrş.)