Taksirle öldürme - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2018/3134 Esas 2020/156 Karar Sayılı İlamı

12. Ceza Dairesi
Esas No: 2018/3134
Karar No: 2020/156
Karar Tarihi: 07.01.2020

Taksirle öldürme - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2018/3134 Esas 2020/156 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık, sahibi olduğu fabrikada çalışan bir işçinin ölümüne sebebiyet verdiği için taksirle öldürme suçundan mahkum edilmiştir. Sanığın, adli sicilinde hükmün açıklanmasının geri bırakılması kaydı bulunmaktadır ancak sabıkalı kabul edilmesine neden olacak bir geçmişi yoktur. Mahkeme, sanığın kişiliğine ve suçun işlenmesindeki özelliklere göre cezanın, adli para cezasına çevrilmesi gerektiğini ancak kanuna aykırı olarak, sanığın kişiliği ve davranışları değerlendirilirken çelişki yaratıldığını tespit ederek hükmü bozmuştur. Mahkeme kararında, TCK'nın 85/1, 62/1, 50/1-a ve 50/4 maddeleri yer almaktadır. TCK'nın 85/1 maddesi, Taksirle Öldürme suçunu düzenlemektedir. 62/1 maddesi, Sanığın Kişiliği hakkındadır. 50/1-a maddesi, Adli Para Cezası hakkındadır. 50/4 maddesi, Taksirli Suçların ceza miktarları hakkındadır.

12. Ceza Dairesi 2018/3134 E. , 2020/156 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle öldürme
Hüküm : TCK"nın 85/1, 62/1. maddeleri gereği mahkumiyet

Taksirle öldürme suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafiinin hükmün açıklanmasının geri bırakılması hükümlerinin uygulanması keşif yapılması gerektiğine ilişkin temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Dosya içeriğine göre olay günü sanığın sahibi ve yetkilisi olduğu ... Fabrikasında işçi olarak çalışan Eyüp"ün biriket yapımında kum eleme işlemi yürütülmekteyken, kum eleme makinesinin tıkanıklığını gidermek için kum yığının üzerine çıktığı esnada ayağının kayması sonucu elenen kumların altında kalması sonucunda sanığın asli kusuruyla ölümüne sebebiyet verdiği olayda;
TCK"nın 50/4 ve 50/1-a. maddesine göre, taksirli suçlarda verilen hapis cezasının bilinçli taksir halleri hariç olmak üzere uzun süreli de olsa adli para cezasına çevrilmesi mümkün olup bu uygulamanın sanığın kişiliği, sosyal ve ekonomik durumu, suçun işlenmesindeki özellikler nazara alınarak, dosyaya yansıyan bilgi ve kanıtlar isabetle değerlendirilip, denetime olanak verecek ve somut gerekçeler de gösterilmek suretiyle takdir hakkının kullanılarak yapılması gerektiği, sanığın incelenen adli sicil belgesine göre, arşiv kaydına alınmış bir hükümlülüğünün yanı sıra hukuken mahkumiyet hükmü niteliğinde olmayan, hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına ilişkin bir kaydının bulunduğu, bu kayıtlardan "sabıkalı kişilik yapısına sahip olduğu" sonucuna varılamayan sanık hakkında TCK"nın 62/1. maddesi uygulanırken "yargılama sürecindeki davranışı" şeklindeki gerekçenin sanık lehine indirim nedeni olarak kullanıldığı göz önüne alındığında, sanığın kişiliğinin TCK"nın 62. maddesi uygulanırken olumlu kabul edilirken aynı Yasanın 50. maddesinin değerlendirilmesi sırasında bu kez olumsuz kabul edilmesi suretiyle gerekçeler arasında çelişki yaratılması,
Kanuna aykırı olup, sanık müdafiinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu nedenlerle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince isteme uygun olarak BOZULMASINA, 07/01/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.