Vergi Usul Kanununa muhalefet - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2017/9764 Esas 2019/4866 Karar Sayılı İlamı

11. Ceza Dairesi
Esas No: 2017/9764
Karar No: 2019/4866
Karar Tarihi: 21.05.2019

Vergi Usul Kanununa muhalefet - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2017/9764 Esas 2019/4866 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesinde yapılan yargılamada, sanıkların 2007 ve 2008 takvim yıllarında sahte fatura düzenleme suçlarından mahkumiyetleri kararlaştırıldı. Yüklenen suçların sübutu kabul edildi ve cezalarının belirlenmesinde cezayı artırıcı ve azaltıcı sebepler dikkate alındı. Mahkeme, sanıkların temyiz taleplerinin reddine karar verdi ve karar oy birliği ile onandı.
Kanun Maddeleri:
- 213 sayılı Vergi Usul Kanunu'nun 230. maddesi: Faturalarda yer alması gereken unsurları belirtir.
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 53. maddesi: Mahkumiyet hükümlerinin infazında üst sınırın belirlenmesi ve ceza indirimi hükümlerini açıklar.
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 58/6. maddesi: Tekerrüre esas mahkumiyeti olanlara uygulanacak infaz rejimini açıklar.

11. Ceza Dairesi 2017/9764 E. , 2019/4866 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Vergi Usul Kanununa muhalefet
HÜKÜM : Mahkumiyet

Sanıklar ..., ... ve ... hakkında 2007 ve 2008 takvim yıllarında sahte fatura düzenleme suçlarından verilen hükümlere yönelik sanıkların temyiz taleplerinin incelenmesinde;
Dairemizce de benimsenen Yargıtay Ceza Genel Kurulu’nun 08.11.2018 tarihli 2018/427 Esas ve 2018/517 Karar sayılı ilamında açıklandığı üzere sahte fatura düzenleme ve kullanma suçlarında, suç konusu faturaların, 213 sayılı VUK"nin 230. maddesine göre yalnızca unsurlarının tespiti amacıyla incelenmesinde zorunluluk bulunmaması nedeniyle tebliğnamedeki bozma görüşüne iştirak edilmemiştir.
Adli sicil kaydına göre tekerrüre esas mahkumiyeti bulunan sanık ... hakkında 5237 sayılı TCK"nin 58/6. maddesi uyarınca mükerrirlere özgü infaz rejiminin uygulanmasına karar verilmemesi aleyhe temyiz bulunmadığından bozma nedeni sayılmamış; 5237 sayılı TCK’nin 53. maddesinin uygulanmasında, Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarihli ve 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan yargılamada toplanan deliller karar gerekçeli kararda gösterilip tartışılarak; yüklenen suçların sübutu kabul, soruşturma ve kovuşturma sonuçlarına uygun şekilde vasfı tayin, cezayı artırıcı ve azaltıcı sebeplerin nitelik ve derecesi takdir kılınmış, incelenen dosyaya göre verilen hükümlerde eleştiri dışında bir isabetsizlik bulunmadığı anlaşılmış, sanıkların temyiz nedenleri yerinde görülmemiş olduğundan, hükümlerin ONANMASINA, 21.05.2019 tarihinde oy birliği ile karar verildi.