MAHKEMESİ :İcra Hukuk Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : İtirazın kaldırılması ve tahliye

Taraflar arasında görülen ve yukarıda açıklanan davada yapılan yargılama sonunda Mahkemece, davanın kabulüne karar verilmiş olup hükmün davalı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine, Dairece dosya incelendi, gereği düşünüldü.


KARAR

Dava, itirazın kaldırılması ve kiralananın tahliyesi istemine ilişkindir. Mahkemece davanın kabulüne karar verilmiş, karar davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Davacı, kira bedellerinin ödenmemesi iddiasıyla davalı hakkında başlatmış olduğu haciz ve tahliye talepli icra takibi ile 7800 TL kira parasının tahsilini talep etmiş, davalının takibe itiraz etmesi üzerine ise davacı İcra Mahkemesi"ne başvururak itirazın kaldırılması ve kiralananın tahliyesini istemiştir.
Davalı yargılamalara katılmamış, Mahkemece davanın kabulüne karar verilmiş, karar davalı vekili tarafından dava dilekçesinin usulüne uygun olarak tebliğ edilmediği gerekçesiyle temyiz edilmiştir.
7201 sayılı Tebligat Kanunu"nun "Tebliğ imkansızlığı ve tebellüğden imtina" başlıklı 21/1. maddesinde; "Kendisine tebligat yapılacak kimse veya yukarıda ki maddeler mucibince tebligat yapılabilecek kimselerden hiçbiri gösterilen adreste bulunmaz veya tebellüğden imtina ederse, tebliğ memuru, tebliğ olunacak evrakı, o yerin muhtar veya ihtiyar heyeti azasından birine veyahut zabıta amir ve memuruna imza mukabilinde teslim eder ve tesellüm edenin adresini ihtiva eden ihbarnameyi gösterilen adresteki binanın kapısına yapıştırmakla beraber, adreste bulunmama halinde tebliğ olunacak şahsa keyfiyetin haber verilmesini de mümkün oldukça en yakın komşulardan birine, varsa yönetici veya kapıcıya da bildirir. İhbarnamenin kapıya yapıştırıldığı tarih, tebliğ tarihi sayılır" hükmü yer almaktadır. Madde burada, iki hali birlikte düzenlenmiştir. Bunlardan ilki "adreste bulunmama", diğeri ise "tebellüğden imtina" dır. Muhatabın adreste bulunmaması halinde tebliğ memurunun ne şekilde davranması gerektiğini düzenleyen Tebligat Kanunu"nun Uygulanmasına Dair Yönetmeliğin 30. maddesinin birinci fıkrasında; "Adres kayıt sistemindeki yerleşim yeri adresine meşruhat verilerek çıkarılan tebligatlar hariç olmak üzere, muhatap veya muhatap adına tebliğ yapılabilecek olanlardan hiçbiri gösterilen adreste sürekli olarak bulunmazsa, tebliğ memurunun adreste bulunmama sebebini bilmesi muhtemel komşu, yönetici, kapıcı, muhtar, ihtiyar kurulu veya meclis üyeleri, zabıta amir ve memurlarından tahkik ederek beyanlarını tebliğ mazbatasına yazıp imzalatması, imzadan çekinmeleri halinde bu durumu yazarak imzalaması gerekir" hükmü öngörülmüştür.

Tebligat Yönetmeliği"nin 30. maddesinin birinci fıkrası hükmünün aynen yerine getirilmesi halinde tebliğ memurunun gerçekten muhatabın evine gittiği ve fakat evinde bulunmadığı tevsik edilmiş olur. O yolda işlem yapılmış olmadıkça muhatabın evinde
bulunmadığı yolundaki beyan tebliğ memurunun mücerret sözünden ibaret kalır. Tebligat Kanunu"nun 21. maddesinde öngörülen şartlar tevsik edilmedikçe bu madde uyarınca yapılan tebliğ muteber sayılmaz (....K 1964/793 Esas, 1965/360 Karar ve HGK 1980/7-2371 Esas, 1981/604 Karar).
Bu itibarla; Tebligat Yönetmeliği"nin 30. maddesinde öngörülen şekilde ve maddede belirtilen kişilere sorularak imzaları da alınmak suretiyle, imzadan çekinmeleri halinde bu husus belirtilerek Tebligat Yönetmeliği"nin 35. maddesi gereğince muhatabın adreste geçici olarak bulunmama sebebi ve tevziat saatlerinden sonra geleceği tevsik edilmeden Tebligat Kanunu"nun 21/1. maddesine göre yapılan tebligat işlemi geçersizdir.
Yargılama sırasında, dava dilekçesine ekli duruşma gününü bildirir tebligat, Tebligat Yasası"nın 21. maddesine göre “adreste kimse bulunmaması üzere, muhatabın dışarıda olduğunun sözlü beyan edilmesine göre ... tebliğ edilmiş, 2 nolu haber kağıdı kapısına yapıştırıldı, isim ve imza vermekten imtina eden komşuya haber verildi” şerhiyle tebliğ edildiği anlaşılmaktadır. Tebliğ belgesinde komşunun kim olduğuna dair hiç bir bilgi bulunmamaktadır. Tebligat tutanağında “komşusu isim ve imzadan imtina etti” şeklinde şerh mevcut ise de bu şerh yapılan tebligat usulüne uygun hale getirmez. Bu nedenle davalı adresinde yapılan tebligat usulsüz olup, dava dilekçesinin usulüne uygun şekilde yapılmasından sonra işin esası hakkında bir karar verilmesi icap ederken, taraf teşkili sağlanmadan ve savunma hakkı kısıtlanarak yazılı şekilde karar verilmesi doğru değildir.
SONUÇ: Davalı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile kararın BOZULMASINA, taraflarca İİK"nun 366/3. maddesi gereğince Yargıtay Daire ilamının tebliğinden itibaren ilama karşı 10 gün içinde karar düzeltme isteğinde bulunulabileceğine, istek halinde peşin harcın temyiz edene iadesine,
05.06.2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.