Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm, davalı-davacı (koca) tarafından; her iki dava yönünden temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
Yapılan tahkikat ve toplanan delillerden; davalı-davacı kocanın eşinin bağımsız konut isteğine yanaşmadığı, ailesinin evliliğe müdahalesine ve anne-babasının eşine hakaretine sessiz kaldığı, eşini ortak konuttan kovduğu; buna karşılık, davacı-davalı kadının da kocasını sevmediğini söyleyip, çocuk yapma konusunda yetersiz olduğunu söylediği anlaşılmaktadır. Gerçekleşen bu olaylara göre; evlilik birliğini temelinden sarsılmıştır. Bu sonuca ulaşılmasında; her iki taraf da kusurlu olmakla birlikte, kusurun ağırlığının davalı-davacı kocada olduğunun kabulü gerekir. Her iki taraf da boşanma isteğiyle dava açmış olmalarına göre, kadının, daha fazla kusurlu olan kocanın davasına karşı çıkması, hakkın kötüye kullanılması niteliğinde olur. Bu durumda; kocanın karşı boşanma davası yönünden Türk Medeni Kanununun 166/2. maddesindeki boşanma koşulları oluşmuştur. O halde; boşanmaya, davalı-davacı kocanın karşı boşanma davası da kabul edilmek suretiyle karar verilmesi gerekirken, reddi doğru olmamıştır.
SONUÇ: Temyiz edilen hükmün yukarıda gösterilen sebeple BOZULMASINA, bozma sebebine göre yeniden karar verilmesi gerekli hale gelen davacı-davalı kadının boşanma davası ve fer"ilerine yönelik temyiz itirazlarının şimdilik incelenmesine yer olmadığına, istek halinde temyiz peşin harcının yatırana geri verilmesine, işbu kararın tebliğinden itibaren 15 gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere oybirliğiyle karar verildi. 05.03.2013 (Salı)