Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2015/19756 Esas 2015/28879 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ : Ankara 21. İş Mahkemesi
TARİHİ : 15/04/2015
NUMARASI : 2015/599-2015/112

DAVA : Davacı vekili, fark kıdem tazminatı, fark ihbar tazminatı, ücret artışından doğan ücret farkları ve işe başlatmama tazminatı, jestiyon primi ile eşit davranmama tazminatı ve diğer hakların ödetilmesine karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı vekili, davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.
Mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Hüküm süresi içinde davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Mahkeme kararı, Dairemizin 03.07.2014 tarih ve 2013/11017 esas, 2014/21304 karar sayılı ilamı ile özetle, cevap dilekçesinde ileri sürülen zamanaşımı def"inin değerlendirilmemesi, ıslah ile arttırılan miktara ıslah tarihinden itibaren faiz yürütülmesi ve eşit davranmama tazminatının reddi gerektiği gerekçesiyle bozulmuştur.
Mahkemece, zamanaşımına uğrayan alacak bulunmadığı ve bir kısım alacaklar yönünden ihtar, bir kısım alacaklar yönünden ise talep gibi dava ve ıslah tarihinden itibaren faiz yürütüldüğü gerekçesiyle bozma ilamının ikinci ve üçüncü bentleri yönünden direnme kararı verilmiştir.
Direnme kararının süresi içinde davalı vekili tarafından temyiz edilmiş olup, Dairemizin 6352 sayılı Kanunun 40. maddesi ile eklenen 5521 sayılı İş Mahkemeleri Kanunu’nun geçici ikinci maddesi uyarınca öncelikle inceleme yetkisi olduğu anlaşılmakla dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Dairemizce verilen karara karşı mahkemece direnilmiş olup, mahkemece dayanılan gerekçelerin Dairemiz uygulamasına uygun düştüğü, bu sebeple direnmenin doğru olduğu anlaşıldığından, dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuni gerektirici sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre, yerinde bulunmayan davalı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddi ile usul ve kanuna uygun olan hükmün 5521 sayılı İş Mahkemeleri Kanunu’nun geçici ek ikinci maddesi uyarınca ONANMASINA, aşağıda yazılı temyiz giderinin temyiz edene yükletilmesine, 15.10.2015 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.