Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2018/4904 Esas 2019/1916 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ : Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 1. Hukuk Dairesi
DAVA TÜRÜ : Karşılıklı Boşanma

Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda bölge adliye mahkemesi hukuk dairesince verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm davacı-karşı davalı kadın tarafından; kusur belirlemesi, tazminatlar ve yoksulluk nafakasının reddi ile velayetin düzenlenmesi yönünden temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuna uygun sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir yanlışlık görülmemesine göre, davacı-karşı davalı kadının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yersizdir.
2-İlk derece mahkemesince, boşanmaya neden olan olaylarda, davacı-karşı davalı kadının, davalı-karşı davacı erkeğe nazaran daha ağır kusurlu olduğu belirlemesi ile her iki davanın da kabulü ile tarafların boşanmalarına hükmedilmiş, davacı-karşı davalı kadının istinaf talebi, bölge adliye mahkemesince, esastan reddedilmiştir. Yapılan yargılama ve toplanan delillere göre, davacı-karşı davalı kadının zamanının büyük kısmını dışarıda geçirdiği, engelli eşi ve çocukları ile ilgilenmediği ve müşterek haneyi terkettiği, buna karşılık davalı-karşı davacı erkeğin ise, eşine babası tarafından şiddet uygulanmasına, aile birliğine müdahale edilmesine ve ailesi ile eşi arasında çatışma yaşanmasına sessiz kaldığı anlaşılmakla, boşanmaya sebebiyet veren olaylarda tarafların eşit kusurlu olduklarının kabulü gerekir. Gerçekleşen bu duruma göre davacı-karşı davalı kadının ağır kusurlu olarak kabul edilmesi doğru olmayıp, bozmayı gerektirmiştir.
3-Boşanma yüzünden yoksulluğa düşecek taraf, kusuru daha ağır olmamak koşuluyla geçimi için diğer taraftan mali gücü oranında süresiz olarak nafaka isteyebilir. Nafaka yükümlüsünün kusuru aranmaz (TMK m. 175). Yukarıda 2. bentte açıklanan sebeplerle, boşanmaya neden olan vakıalarda tarafların eşit kusurlu oldukları anlaşılmaktadır. Ayrıca davacı-karşı davalı kadın asgari ücretle çalışmakta ise de, asgari ücret seviyesindeki gelir kişiyi yoksulluktan kurtarmaz (YHGK 2009/3-165-186). Tarafların sosyal ve ekonomik durumlarına göre, kadının boşanma yüzünden yoksulluğa düşeceği açıktır. O halde, davacı-karşı davalı kadın yararına geçimi için uygun miktarda yoksulluk nafakası takdiri gerekirken, yazılı gerekçe ile yoksulluk nafakası talebinin reddi doğru görülmemiş ve bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Temyiz edilen hükmün yukarıda 2. ve 3. bentlerde açıklanan sebeplerle, Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 2. Hukuk dairesinin 2017/1267 E.-2018/364 K. sayılı ve 15.03.2018 tarihli kararının KALDIRILMASINA, Eskişehir 3. Aile Mahkemesinin 2016/227 E. - 2017/104 K. sayılı ve 16.02.2017 tarihli kararının yukarıda 2. ve 3. bentlerde açıklanan sebeplerle BOZULMASINA, bozma kapsamı dışında kalan temyize konu diğer bölümlerin ise yukarıda 1. bentte gösterilen sebeple ONANMASINA, temyiz peşin harcının istek halinde yatırana geri verilmesine, dosyanın ilk derece mahkemesine, karardan bir örneğinin ilgili bölge adliye mahkemesi hukuk dairesine gönderilmesine oybirliğiyle karar verildi. 28.02.2019(Prş.)