Adalet Bakanlığı Ceza İşleri Genel Müdürlüğü’nün 01.04.2019 tarihli ve 2019/2979 sayılı kanun yararına bozma istemine atfen Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığınca düzenlenen 09.04.2019 tarihli ve KYB-2019/36420 sayılı ihbarname ile;
"Mühür bozma suçundan sanık ..."in 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu"nun 203/1, 62 ve 52/2. maddeleri gereğince 3.000,00 Türk lirası adli para cezası ile cezalandırılmasına, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun 231. maddesi gereğince hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına ve 5 yıl denetim süresi belirlenmesine dair Samsun 4. Asliye Ceza Mahkemesinin 18/04/2013 tarihli ve 2012/1301 esas, 2013/378 sayılı kararını müteakip, sanığın denetim süresi içerisinde yeni bir suç işlediğinden bahisle hükmün açıklanarak, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu"nun 203/1, 62 ve 52/2. maddeleri gereğince 3.000,00 Türk lirası adli para cezası ile cezalandırılmasına ilişkin Samsun 4. Asliye Ceza Mahkemesinin 04/12/2018 tarihli ve 2018/684 esas, 2018/430 sayılı kararının, Benzer bir olay hakkında Yargıtay 13. Ceza Dairesinin 04/02/2019 tarihli ve 2017/672 esas, 2019/1277 karar sayılı ilamında yer alan, "Mühür bozma suçunun fiil öğesi bağlamında hukuka aykırılık unsurunun oluşması için mühürleme yetkisinin kanuni dayanağının bulunmasının zorunlu olduğu, elektrik idaresinin ise özelleştirildiği bu sebeple kayıt dışı elektrik kullanımının engellenmesini sağlayan mühürlemenin kamu güvencesine haiz olmadığı, Anayasa ve Kanuna dayalı kamusal yetkiyi kullanan bir makam tarafından konulmuş mühürleme güvencesinin özelleştirme nedeniyle sona erdiği" şeklindeki açıklamalar karşısında, sanığın fiili 29/12/2010 tarihli özelleştirme uygulamasından sonra 21/02/2012 tarihinde işlediğinin anlaşılmasına göre üzerine yüklenen mühür bozma suçunun unsurları oluşmadığı gerekçesi ile sanığın beraatine karar verilmesi gerektiği gözetilmeden, yazılı şekilde mahkumiyetine karar verilmesinde isabet görülmediğinden” bahisle 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 309. maddesi uyarınca, bozulması istenilmiş olmakla,
Dosya incelendi, gereği görüşüldü:
İncelenen dosyaya göre; 11.05.2012 tarihli mühür bozma tutanağına konu 21.02.2012 tarihli mühürleme işlemini gerçekleştiren, katılan Yeşilırmak Elektrik Dağıtım Anonim Şirketi"nin mühürleme tarihinden önce 29.12.2010 tarihinde özelleştirilmesi nedeniyle, Yargıtay Ceza Genel Kurulu‘nun 08.03.2016 tarihli 2015/21-1121 Esas ve 2016/111 sayılı kararı ile doğru olduğu kabul edilen Yargıtay 21. Ceza Dairesi‘nin 07.09.2015 tarihli 2015/10849 Esas ve 2015/2686 sayılı kararı ile Dairemizin yerleşik içtihatları doğrultusunda, lisans sahibi özel şirket görevlileri tarafından gerçekleştirilen mühürleme işlemine aykırı davranışta, 5237 sayılı TCK"nin 203. maddesinde düzenlenen "mühür bozma" suçunun unsurlarının oluşmayacağı anlaşılmakla; ihbarnamedeki kanun yararına bozma istemi yerinde görüldüğünden, Samsun 4. Asliye Ceza Mahkemesi"nin 04.12.2018 tarihli 2018/684 Esas ve 2018/430 Karar sayılı kararının, CMK"nin 309. maddesi uyarınca BOZULMASINA, bozma nedenine göre aynı maddenin 4. fıkrasının (d) bendi uyarınca karar verilmesi mümkün görüldüğünden, yüklenen suç unsurları itibarıyla oluşmadığından sanığın BERAATİNE, cezanın çektirilmemesine, dosyanın mahalline gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı’na İADESİNE, 20.05.2019 tarihinde oy birliği ile karar verildi.