Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2013/1054 Esas 2013/5504 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Hukuk (Aile) Mahkemesi
DAVA TÜRÜ :Boşanma

Yukarıda tarihi, konusu ve tarafları gösterilen hükmün; onanmasına dair Dairemizin 9.10.2012 gün ve 14257-24025 sayılı ilamıyla ilgili karar düzeltme isteminde bulunulmakla, evrak okundu, gereği düşünüldü;
6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu 1.10.2011 tarihinde yürürlüğe girmiş ise de, bu Kanuna 6217 sayılı Kanunla ilave edilen geçici 3. maddenin (1.) bendinde, Bölge Adliye Mahkemelerinin göreve başlama tarihine kadar, 1086 sayılı Kanunun kanun yollarına ilişkin hükümlerinin uygulanmasına devam olunacağı hükme bağlandığından, karar düzeltme talebinin incelenmesi gerekmiştir.
Temyiz ilamında yer alan açıklamalara göre Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanununun 440. maddesinde sayılan sebeplerden hiçbirisine uygun olmayan karar düzeltme isteğinin REDDİNE, aynı Kanunun 442/3. maddesi gereğince; bu maddede gösterilen para cezasının miktarı 5252 sayılı Kanunun 4. maddesiyle artırıldığından ve aynı yasanın 7. maddesiyle; ceza, idari para cezasına dönüştürüldüğünden, 5326 sayılı Kabahatler Kanununun 17. maddesinin 7. fıkrasıyla da idari para cezaları her takvim yılı başından geçerli olmak üzere, önceki yıl uygulanan miktarın, o yıl için belirlenmiş olan yeniden değerleme oranında artırılarak uygulanacağı öngörülmüş olmakla, bu suretle hesaplanan 203.00 TL. idari para cezasının ve Harçlar Kanunu uyarınca alınması gerekli 50.45 TL. ilam harcının karar düzeltme talep edene yükletilmesine, peşin harcın mahsubuna, oyçokluğuyla karar verildi. 04.03.2013 (Pzt.)
KARŞI OY YAZISI
Tarafların aynı evde yaşıyor olmalarına rağmen, altı yıldır yataklarını ayırdıkları ve karı koca ilişkilerinin bulunmadığı, birbirleriyle konuşmadıkları, her ikisinin de diğeriyle iletişim kurmaktan kaçındığı, aynı evde iki yabancı gibi yaşadıkları ve birbirlerine hakaret ettikleri, ortak hayatın kalmadığı yapılan soruşturma ve toplanan delilerden anlaşılmaktadır. Bu halde taraflar arasında evlilik birliğini temelinden sarsacak derece ve birliğin devamına imkan bırakmayacak nitelikte bir geçimsizlik mevcut ve sabittir. Davanın kabulü ile tarafların boşanmalarına (TMK. m. 166/1) karar verilmesi gerekirken yetersiz gerekçe ile isteğin reddi doğru değildir. Bu bakımdan davacının karar düzeltme isteğinin kabulüne, onama kararının kaldırılmasına ve yerel mahkeme kararının bozulmasına karar verilmelidir. Bu sebeple sayın çoğunluğun görüşüne iştirak etmiyorum.