MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi
DAVA TÜRÜ :Mirasta İade - Tenkis

Yukarıda tarihi, konusu ve tarafları gösterilen hükmün; onanmasına dair Dairemizin 03.12.2012 gün ve 12953-28865 sayılı ilamıyla ilgili karar düzeltme isteminde bulunulmakla, evrak okundu, gereği düşünüldü;
6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu 1.10.2011 tarihinde yürürlüğe girmiş ise de, bu Kanuna 6217 sayılı Kanunla ilave edilen geçici 3. maddenin (1.) bendinde, Bölge Adliye Mahkemelerinin göreve başlama tarihine kadar, 1086 sayılı Kanunun kanun yollarına ilişkin hükümlerinin uygulanmasına devam olunacağı hükme bağlandığından, karar düzeltme talebinin incelenmesi gerekmiştir.
Temyiz ilamında yer alan açıklamalara göre Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanununun 440. maddesinde sayılan sebeplerden hiçbirisine uygun olmayan karar düzeltme isteğinin REDDİNE, aynı Kanunun 442/3. maddesi gereğince; bu maddede gösterilen para cezasının miktarı 5252 sayılı Kanunun 4. maddesiyle artırıldığından ve aynı yasanın 7. maddesiyle; ceza, idari para cezasına dönüştürüldüğünden, 5326 sayılı Kabahatler Kanununun 17. maddesinin 7. fıkrasıyla da idari para cezaları her takvim yılı başından geçerli olmak üzere, önceki yıl uygulanan miktarın, o yıl için belirlenmiş olan yeniden değerleme oranında artırılarak uygulanacağı öngörülmüş olmakla, bu suretle hesaplanan 203.00 TL. idari para cezasının ve Harçlar Kanunu uyarınca alınması gerekli 50.45 TL. ilam harcının karar düzeltme talep edene yükletilmesine, peşin harcın mahsubuna, oyçokluğuyla karar verildi. 04.03.2013 (Pzt.)

KARŞI OY YAZISI

Mirasbırakan, 20.1.2008"de, oğlu ... ise kendisinden sonra 04.04.2008"de ölmüştür. Mirasbırakan, ölümünden yaklaşık dört yıl önce 426, 427, 774 ve 740 parsel sayılı taşınmazlarını “kendisinden önce ölümü halinde mülküne rücu etmesi” koşuluyla davalıların mirasbırakanı ...’ya bağışlamıştır. Bu koşulla yapılan bağış, sağlararası teberru niteliğindedir. Mirasbırakanın, bağışı yaparken “benden önce ölürse mülküme rücu edecektir.” şeklinde koyduğu şart, alt soya yapılan bağışlamanın, miras payına mahsuben olduğunu ve mirasbırakanın iradesinin iade yönünde olduğunu göstermektedir. Mirasbırakanın iradesi, koyduğu koşulla belli olduğuna göre, artık başka deliller esas alınarak kazandırmanın “miras payına mahsuben yapılamadığı” kabul edilemez. Bu bakımdan davalıların mirasbırakanı ..."ya yapılan kazandırmanın Türk Medeni Kanununun 669/2. maddesi gereğince denkleştirmeye tabi tutulması gerekir. Bu sebeple davacının karar düzeltme talebinin kabulüne, onama kararının kaldırılmasına ve yerel mahkeme kararının denkleştirmeye karar verilmek üzere bozulmasına karar verilmesi gerektiği düşüncesiyle sayın çoğunluk görüşüne iştirak etmiyorum.