Hırsızlık - konut dokunulmazlığını bozma - mala zarar verme - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2020/22669 Esas 2020/10976 Karar Sayılı İlamı

2. Ceza Dairesi
Esas No: 2020/22669
Karar No: 2020/10976
Karar Tarihi: 20.10.2020

Hırsızlık - konut dokunulmazlığını bozma - mala zarar verme - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2020/22669 Esas 2020/10976 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık hakkında hırsızlık, konut dokunulmazlığını bozma ve mala zarar verme suçlarından mahkumiyet hükmü verilmiştir. Adli para cezasına mahkumiyete yönelik temyiz istemi reddedilmiştir. Hırsızlık ve konut dokunulmazlığını bozma suçlarına ilişkin hükümlerin temyiz istemi değerlendirilmeden zorunlu müdafi atanmadan yargılamaya devam edilmesi ve savunma hakkının kısıtlanması nedeniyle dosyanın bozulmasına karar verilmiştir.
Kanun maddeleri: 14.04.2011 tarihli Resmi Gazete\"de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 31.03.2011 tarih ve 6217 sayılı Kanun\"un 26. maddesi ile 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu\"nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun\"a eklenen geçici 2. madde, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 53/1 ve 116/4 maddeleri, 6545 sayılı Yasa ile değişik 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 142/2-h ve 143. maddeleri, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 150/3, 196/2, 188/1 ve 289/1-e maddeleri.

2. Ceza Dairesi 2020/22669 E. , 2020/10976 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Hırsızlık, konut dokunulmazlığını bozma, mala zarar verme
HÜKÜM : Mahkûmiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
1-Sanık hakkında mala zarar verme suçundan kurulan hükme yönelik temyiz isteminin incelenmesinde;
Doğrudan hükmolunan adli para cezasının miktar ve türüne göre; 14.04.2011 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 31.03.2011 tarih ve 6217 sayılı Kanun"un 26. maddesi ile 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun"a eklenen geçici 2. maddesi gereğince doğrudan hükmolunan 3.000 TL dahil adli para cezasına mahkumiyet hükmünün temyizi mümkün olmadığından sanık müdafiinin temyiz isteminin CMUK"nın 317. maddesi gereğince REDDİNE,
2-Sanık hakkında hırsızlık ve konut dokunulmazlığını bozma suçlarından kurulan hükümlere yönelik temyiz isteminin incelenmesine gelince;
5237 sayılı TCK"nin 53/1. maddesine göre, anılan madde ve fıkrada belirtilen hakları kullanmaktan yoksun bırakılmanın, kasten işlenmiş bir suçtan dolayı verilen hapis cezasına mahkumiyetin kanuni sonucu olması karşısında, 5237 sayılı TCK"nin 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihinde yürürlüğe giren 08.10.2015 gün ve 2014/140 Esas, 2015/85 Karar sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüş, dosya içeriğine göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.

Ancak,
1-Eylemin kamera kayıtlarına göre 20.44 ile 21.04 saatleri arasında işlendiği, olay günü güneşin batış saatinin ise 19.52 olduğu somut olayda sanığın konut dokunulmazlığını bozma eylemini gece vakti işlediğine dair delillerin nelerden ibaret olduğu gerekçeli kararda gösterilmeden TCK"nın 116/4. maddesinin uygulanması,
2-Hırsızlık suçu yönünden; 28.06.2014 tarihli 6545 sayılı Yasa ile değişik 5237 sayılı TCK"nın 142/2-h ve 143. maddelerinde öngörülen suçun gerektirdiği cezanın alt sınırı dikkate alınarak, 5271 sayılı CMK’nın 150/3 ve 196/2. maddeleri uyarınca sanığa zorunlu müdafii atanması gerektiği gözetilmeden, yargılamaya devam edilerek aynı Kanunun 188/1 ve 289/1-e maddesine aykırı davranılması suretiyle savunma hakkının kısıtlanması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafinin temyiz itirazları bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükümlerin açıklanan nedenlerle hırsızlık suçu yönünden diğer yönleri incelenmeksizin isteme aykırı olarak BOZULMASINA, 20.10.2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.