Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2018/2290 Esas 2019/6700 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ : İSTANBUL ANADOLU 2. FİKRÎ VE SINAÎ HAKLAR HUKUK MAHKEMESİ

TÜRK MİLLETİ ADINA

Taraflar arasında görülen davada İstanbul Anadolu 2. Fikrî ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesi"nce verilen 19/04/2016 gün ve 2014/308-2016/44 sayılı kararı onayan Daire"nin 28/02/2018 gün ve 2016/7921-2018/1507 sayılı kararı aleyhinde davalı vekili tarafından karar düzeltilmesi isteğinde bulunulmuş ve karar düzeltme dilekçesinin süresi içinde verildiği de anlaşılmış olmakla, dosya için düzenlenen rapor dinlenildikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra gereği konuşulup düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkili şirketin 1948 yılında Almanya"da kurulduğunu, Türkiye"de tescilli 10 adet "FİSCHER" ve "FİSCHER" esas unsurlu markası bulunduğunu, bunlardan en eskisinin 1982 tarihli olduğunu, davalı şirketin geçmişte müvekkilinin Türkiye yetkili satıcısı iken bu ticari ilişkinin haklı sebeple sona erdiğini, davalı şirketin "www.fischerdubel.com ve www.fischerfirestop.com, www.fischerfirestop.com” sitelerini kendi adına tescil ettirdiğini, "FİSCHER" markasını esas unsur olarak içeren bu alan adları ile markasal kullanım yaratarak müvekkili haklarına tecavüz yarattığını ileri sürerek davalının müvekkili marka haklarına tecavüz ettiğinin, bu durumun haksız rekabet yarattığının tespiti ile "www.fischerdubel.com www.fischerfirestop.com ve www.fikstek.com" alan adlarının iptaline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, davaya konu sitelerin davacının istemi ve müvekkilini teşvik etmesi ile etmesi üzerine açıldığını, bu hususta şahit olarak Murat SÜZGÜN ve Mustafa COŞKUN"u gösterdiklerini, müvekkilinin davaya konu sitelerle ilgili olarak yıllardan bu yana reklam verdiğini, davacının 2006 yılından bu yana durumdan haberdar olduğunu, sessiz kalma yoluyla hak kaybına uğradığını, davacı firmanın kötü niyetli olduğunu savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkemece davanın kabulüne dair verilen karar davalı vekilinin temyizi üzerine Dairemizce onanmıştır.
Bu kez davalı vekili karar düzeltme isteminde bulunmuştur.
Dosyadaki yazılara, mahkeme kararında belirtilip Yargıtay ilamında benimsenen gerektirici sebeplere göre, davalı vekilinin HUMK 440. maddesinde sayılan hallerden hiçbirisini ihtiva etmeyen karar düzeltme isteğinin reddi gerekir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davalı vekilinin karar düzeltme isteğinin HUMK 442. maddesi gereğince REDDİNE, aşağıda yazılı bakiye 17,70 TL karar düzeltme harcının ve 3506 sayılı Yasa ile değiştirilen HUMK 442/3. maddesi hükmü uyarınca takdiren 389,49 TL para cezasının karar düzeltilmesini isteyenden alınarak Hazine"ye gelir kaydedilmesine, 24/10/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.