İş yeri dokunulmazlığının ihlali suçundan sanık ...’nin 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 116/2-4, 119/1-c ve 62. maddeleri uyarınca 1 yıl 8 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına dair Düzce 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 13/11/2014 tarihli ve 2010/244 Esas ve 2014/699 Karar sayılı karar aleyhine Yüksek Adalet Bakanlığınca verilen 07/10/2019 gün ve 8440-2018 sayılı kanun yararına bozma talebine dayanılarak dava dosyası Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 16/10/2019 gün ve 2019/99357 sayılı tebliğnamesiyle dairemize gönderilmekle okundu.
Kanun yararına bozma isteyen tebliğnamede;
Geceleyin iş yeri dokunulmazlığını ihlal etme suçundan sanık ..."nin, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu"nun 116/2, 119/1-c ve 62. maddeleri gereğince 1 yıl 8 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına ilişkin Düzce 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 13/11/2014 tarihli ve 2010/244 Esas, 2014/699 sayılı kararını kapsayan dosya incelendi.
Dosya kapsamına göre, sanık ... ile birlikte anılan suçu işlediği iddia edilen diğer sanıklar ... ve ... tarafından temyiz yoluna başvurulması üzerine Yargıtay 13. Ceza Dairesinin 21/05/2019 tarihli ve 2018/15037 Esas, 2019/8662 Karar sayılı ilamında "Katılana ait depo vasfındaki yere girilerek hırsızlık yapıldığının anlaşılması karşısında iş yeri dokunulmazlığını ihlal suçunun unsurlarının oluşmaması nedeniyle sanıkların beraati yerine yazılı şekilde karar verilmesi,
Bozmayı gerektirmiş,...BOZULMASINA..." şeklinde karar verildiği anlaşılmakla,
Sanık ..."nin süresinden sonra temyiz ettiğinden bahisle Yargıtay 13. Ceza Dairesinin 21/05/2019 tarihli ve 2018/15037 Esas, 2019/8662 Karar sayılı ilamı ile temyiz talebinin reddi neticesinde temyiz incelemesine konu olamayan sanık ... hakkındaki hükmün incelenmesinde, katılana ait depo vasfı taşıyan yere girilmek suretiyle hırsızlık suçunun işlendiğinden bahisle mahkumiyetine karar verilmiş ise de; somut olayda iş yeri dokunulmazlığını ihlal suçunun unsurlarının oluşmadığı gözetilmeden, sanığın beraati yerine yazılı şekilde mahkumiyetine karar verilmesinde isabet

görülmediğinden 5271 sayılı CMK"nın 309. maddesi uyarınca anılan kararın bozulması lüzumu kanun yararına bozma talebine dayanılarak ihbar olunmuştur.
GEREĞİ DÜŞÜNÜLDÜ:
Sanık ... hakkında hırsızlık ve iş yeri dokunulmazlığının ihlali suçlarından verilen Düzce 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 13/11/2014 tarihli ve 2010/244 Esas, 2014/699 Karar sayılı mahkumiyet hükümlerinin temyizi üzerine, Yüksek Yargıtay 13. Ceza Dairesinin 21.05.2019 tarihli ve 2018/15037 Esas, 2019/8662 Karar sayılı ilamı ile hırsızlık ve iş yeri dokunulmazlığının ihlali suçlarından kurulan hükümlere ilişkin temyiz isteminin reddine karar verildiği anlaşılmakla; aynı olay ile ilgili olarak sanık ... hakkında iş yeri dokunulmazlığının ihlali suçundan kurulan hükme ilişkin olarak yapılan kanun yararına bozma talebinin de aynı daire tarafından incelenmesi uygun görüldüğünden Dairemizin GÖREVSİZLİĞİNE, dosyanın ilgili Daireye gönderilmesine, 20/10/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.