MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Davacılar ... ve ... vekili Avukat ... tarafından, davalı ... aleyhine 08/01/2015 gününde verilen dilekçe ile haksız fiil nedeniyle maddi ve manevi tazminat istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; davacıların maddi tazminat taleplerinin reddi ve manevi tazminat taleplerinin kısmen kabulüne dair verilen 14/07/2016 günlü kararın Yargıtayca incelenmesi davacılar vekili ve davalı vekili tarafından süresi içinde istenilmekle temyiz dilekçelerinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı kanıtlarla yasaya uygun gerektirici nedenlere, özellikle delillerin değerlendirilmesinde bir isabetsizlik görülmemesine göre davalının tüm, davacıların aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları reddedilmelidir.
2-Davacıların diğer temyiz itirazlarına gelince,
Dava; haksız fiil nedeniyle maddi ve manevi tazminat istemine ilişkindir. Mahkemece maddi tazminat taleplerinin reddi ile manevi tazminat taleplerinin kısmen kabulüne karar verilmiş; hüküm davacılar vekili ve davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Davacı vekili; müvekkillerinin davalının oturduğu binada anaokulu işlettiğini, bu nedenle aralarında husumet bulunduğunu, taraflar arasında yaşanan tartışma sonucunda davalı hakkında hakaret ve tehdit suçları nedeniyle ... 63. Asliye Ceza Mahkemesinin 2014/725 esas 2014/925 karar sayılı dosyasında tehdit suçundan delil yetersizliğinden beraat, hakaret suçundan ise mahkumiyet kararı verildiğini belirterek uğradıkları maddi ve manevi zararın tazmini isteminde bulunmuştur.
Davalı vekili; davanın reddine karar verilmesi gerektiğini savunmuştur.
Mahkemece; davacıların vekalet ücretine ilişkin istemlerinin yerinde olmadığı gerekçesiyle maddi tazminat taleplerinin reddi ile, davalının hakaret eylemi nedeniyle kişilik haklarının saldırıya uğradığı gerekçesiyle manevi tazminat taleplerinin kısmen kabulüne karar verilmiştir.
6098 sayılı Türk Borçlar Kanunu"nun 56. maddesi (Mülga 818 sayılı Türk Borçlar Kanunu"nun 47. maddesi) hükmüne göre hâkimin özel halleri göz önünde tutarak manevi zarar adı ile hak sahibine verilmesine karar vereceği miktar adalete uygun olmalıdır. Hükmedilecek bu para, zarara uğrayanda manevi huzuru doğurmayı gerçekleştirecek tazminata benzer bir fonksiyonu olan özgün bir nitelik taşır. Bir ceza olmadığı gibi mal varlığı hukukuna ilişkin bir zararın karşılanmasını da amaç edinmemiştir. O halde bu tazminatın sınırı onun amacına göre belirlenmelidir. Takdir edilecek miktar, mevcut halde elde edilmek istenilen tatmin duygusunun etkisine ulaşmak için gerekli olan kadar olmalıdır. 22/06/1966 günlü ve 7/7 sayılı Yargıtay İçtihadı Birleştirme Kararının gerekçesinde takdir olunacak manevi tazminatın tutarını etkileyecek özel hal ve şartlar da açıkça gösterilmiştir. Bunlar her olaya göre değişebileceğinden hâkim bu konuda takdir hakkını kullanırken ona etkili olan nedenleri de karar yerinde objektif ölçülere göre isabetli bir biçimde göstermelidir.
Somut olayda; olayın gelişimi, sarf edilen sözlerin mahiyeti, olay tarihi ve yukarıdaki ilkeler göz önüne alındığında davacılar yararına hükmedilen manevi tazminat miktarı azdır. Daha üst düzeyde manevi tazminata hükmedilmek üzere kararın bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda (2) numaralı bentte gösterilen nedenlerle davacılar yararına BOZULMASINA, davalının tüm, davacıların diğer temyiz itirazlarının ise (1) numaralı bentte gösterilen nedenlerle reddine ve davacılardan peşin alınan harcın istek halinde geri verilmesine 07/11/2018 gününde oy birliğiyle karar verildi.