İş yeri dokunulmazlığının ihlali ve mala zarar verme suçlarından sanık ..."ın 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 116/2 ve 62. maddeleri uyarınca 3000 TL adli para cezası ile aynı Kanun’un 151/1 ve 62. maddeleri uyarınca 2000 TL adli para cezası ile cezalandırılmasına dair Küçükçekmece 17. Asliye Ceza Mahkemesinin 27/04/2018 tarihli ve 2017/647 Esas ve 2018/332 Karar sayılı karar aleyhine Yüksek Adalet Bakanlığınca verilen 31/10/2019 gün ve 13539-2019 sayılı kanun yararına bozma talebine dayanılarak dava dosyası Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 06/11/2019 gün ve 2019/106293 sayılı tebliğnamesiyle dairemize gönderilmekle okundu.
Kanun yararına bozma isteyen tebliğnamede;
Mala zarar verme ve iş yeri dokunulmazlığını ihlâl etme suçlarından sanık ..."ın, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu"nun 116/2, 151/1, 62 (iki kez) ve 52/2. (iki kez) maddeleri gereğince 3.000,00 ve 2.000,00 Türk lirası adlî para cezaları ile cezalandırılmasına dair Küçükçekmece 17. Asliye Ceza Mahkemesinin 27/04/2018 tarihli ve 2017/647 Esas, 2018/332 sayılı kararını kapsayan dosya incelendi.
Dosya kapsamına göre, adı geçen sanığın mala zarar verme ve işyeri dokunulmazlığını ihlâl etme suçları ile birlikte işlediği iddia olunan hırsızlık suçundan hakkında hükmolunan mahkûmiyet hükmü yönünden istinaf yoluna başvurulması üzerine, İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 8. Ceza Dairesinin 27/03/2019 tarihli ve 2018/2772 Esas, 2019/672 sayılı kararı ile hükmün bozularak yeniden karar verilmek sureti ile sanığın atılı hırsızlık suçunu işlediğine ilişkin kesin delil elde edilemediğinden bahisle beraatine karar verildiği anlaşılmakla, İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 8. Ceza Dairesince beraate konu suçun yanında sanığın önceden mahkûmiyetine karar verilen hükümlerin kesin nitelikli olmaları nedeniyle istinaf incelemesine konu edilemediği anlaşılmış ise de, mala zarar verme ve işyeri dokunulmazlığını ihlâl etme suçlarının beraat kararı verilen hırsızlık suçuyla bağlantılı olduğu ve her üç suçun birlikte işlendiğinin iddia edildiği, sanığın mala zarar verme ve işyeri dokunulmazlığını ihlâl etme suçlarını işlediğine dair de mahkûmiyete yönelik kesin delil elde edilemediği gözetilmeksizin, beraati yerine yazılı şekilde

mahkûmiyetine karar verilmesinde isabet görülmediğinden 5271 sayılı CMK"nın 309. maddesi uyarınca anılan kararın bozulması lüzumu kanun yararına bozma talebine dayanılarak ihbar olunmuştur.
GEREĞİ DÜŞÜNÜLDÜ:
İnceleme konusunu oluşturan davada, her ne kadar sanık ... hakkında Küçükçekmece 17. Asliye Ceza Mahkemesinin 27/04/2018 tarihli ve 2017/647 Esas, 2018/332 Karar sayılı ilamı ile hırsızlık, işyeri dokunulmazlığının ihlali ve mala zarar verme suçlarından mahkumiyet kararı verildiği, mahkumiyet hükümlerinin sanık tarafından istinaf edilmesi üzerine, İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 8. Ceza Dairesinin 27/03/2019 tarihli ve 2018/2772 Esas, 2019/672 Karar sayılı kararı ile işyeri dokunulmazlığının ihlali ve mala zarar verme suçlarından verilen hükümlere yönelik istinaf başvurusunun anılan hükümler kesin nitelikte olduğundan reddine; hırsızlık suçundan ise sanık hakkında kurulan mahkumiyet hükmü kaldırılarak atılı hırsızlık suçunu işlediği sabit olmadığından sanığın beraatine karar verildiği anlaşılmış ise de; kesinleşen hükümden sonra ortaya çıkan bu durumun ancak 5271 sayılı CMK’nın 311/1-e maddesi uyarınca yargılamanın yenilenmesi sebebi olabileceği, kanun yararına bozma gerekçesi yapılamayacağından ve delillerin takdir ve değerlendirilmesinde yanılgıya düşüldüğünden söz edilerek kanun yararına bozma yasa yoluna başvurma olanağı da bulunmadığından, (KÜÇÜKÇEKMECE) 17. Asliye Ceza Mahkemesinden verilip kesinleşen 27/04/2018 tarihli ve 2017/647 Esas – 2018/332 Karar sayılı karara yönelik yönelik kanun yararına bozma isteminin REDDİNE, 20/10/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.