Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/4266 Esas 2020/103 Karar Sayılı İlamı

12. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/4266
Karar No: 2020/103
Karar Tarihi: 07.01.2020

Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/4266 Esas 2020/103 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık, idaresindeki araçla gündüz vakti seyir halinde olduğu sokaktan çıkıp sola dönüş yapmak istediği sırada katılanın idaresindeki motosikletle çarpışarak, motosiklette yolcu olarak bulunan iki mağduru yaralattığı için taksirle yaralama suçundan mahkum edildi. Sanık, cezanın abartılı olduğunu ve kendisini mağdur ettiğini iddia ederek temyiz başvurusunda bulundu. Yüksek Mahkeme, sair temyiz itirazlarını yerinde görmedi ve reddetti. Ancak, mahkeme kararındaki cezanın ertelenmesi veya adli para cezasına çevrilmesine veya ek güvenlik tedbirlerinin uygulanmasına ilişkin dayanakların gerekçede açıkça belirtilmemesi nedeniyle, kararın CMK'nın 230/1-d maddesine aykırı olduğunu ve kanuna aykırı olduğu gerekçesiyle bozulmasına karar verildi.
Kararda geçen kanun maddeleri: TCK'nın 89/4, 62, 50/1, 52, 52/4, 51; CMK'nın 230, 232; 1412 sayılı CMUK'un 321.

12. Ceza Dairesi 2019/4266 E. , 2020/103 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/4, 62, 50/1, 52, 52/4. maddeleri uyarınca mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanığın idaresindeki araçla gündüz vakti seyir halinde olduğu sokaktan çıkıp sola dönüş yapmak istediği, çıktığı iki yönlü 13 metre genişlikteki yol üzerinde sağdan gelmekte olan katılan ..."ın idaresindeki motosikletle asli kusurlu olarak çarpışması neticesinde Ramazan ile motosiklette yolcu olarak bulunan iki mağdurun yaralndığı olayda,
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine incelenen dosya kapsamına göre, sanığın cezanın abartılmış ağır bir ceza olduğu, kendisini mağdur ettiği, yerel mahkemenin olaya taraflı yaklaştığı, savunması göz ardı edilerek hüküm kurulduğuna ilişkin yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
CMK"nın ""Hükmün gerekçesinde gösterilmesi gereken hususlar"" başlıklı 230. maddesinin 1-d bendinde; cezanın ertelenmesine, hapis cezasının adlî para cezasına veya tedbirlerden birine çevrilmesine veya ek güvenlik tedbirlerinin uygulanmasına veya bu hususlara ilişkin istemlerin kabul veya reddine ait dayanakların gerekçede gösterilmesi gerektiği düzenlemesine yer verilmiş; yine Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 27.09.2018 tarihli ve 2015/4-1163 Esas-2018/382 Karar sayılı ilamında belirtildiği üzere; hüküm bölümünde CMK"nın 230. ve 232. maddeleri uyarınca cezanın ertelenmesine, hapis cezasının adli para cezası veya tedbirlerden birine çevrilmesine veya ek güvenlik tedbirlerinin uygulanmasına ya da bu hususlara ilişkin taleplerin kabul veya reddine ait dayanakların açıkça gösterilmesi zorunluluğu bulunmakta olup; dosya içeriğine göre, lehe hükümler istemi bulunan sanık hakkında tayin edilen hapis cezasının TCK"nın 50. maddesi hükmüne göre adli para cezasına çevrilmesine karar verilmiş olmakla birlikte, hapis cezasının ertelenmesinin düzenlendiği TCK"nın 51. maddesi hükümlerinin uygulanıp uygulanmayacağı karar yerinde tartışılmadan hüküm kurulması suretiyle CMK"nın 230/1-d maddesine aykırı davranılması;
Kanuna aykırı olup, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca hükmün isteme aykırı olarak BOZULMASINA, 07/01/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.