Trafik güvenliğini tehlikeye sokma - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/5983 Esas 2020/102 Karar Sayılı İlamı

12. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/5983
Karar No: 2020/102
Karar Tarihi: 07.01.2020

Trafik güvenliğini tehlikeye sokma - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/5983 Esas 2020/102 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanığın idaresindeki araçla seyir halindeyken alkollü olduğunun tespit edildiği trafik güvenliğini tehlikeye sokma suçu nedeniyle mahkum edildiği bir Asliye Ceza Mahkemesi kararı incelenmiştir. Mahkeme sanığın temyiz itirazlarını reddetse de, cezanın ertelenmesine veya hapis cezasının adlî para cezasına çevrilmesine karar verilirken dayanakların gerekçede açıkça gösterilmediği için kararın CMK'nın ilgili maddelerine aykırı olduğu belirtilmiştir. Kararda geçen kanun maddeleri şu şekildedir: TCK'nın 179/3, 2, 62, 50/1-a, 52/2, 4; CMK'nın 230/1-d, 232, 321; 5320 sayılı Kanunun 8; 1412 sayılı CMUK'un 321.

12. Ceza Dairesi 2019/5983 E. , 2020/102 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Trafik güvenliğini tehlikeye sokma
Hüküm : TCK"nın 179/3, 2, 62, 50/1-a, 52/2, 4. maddeleri gereğince mahkumiyet

Trafik güvenliğini tehlikeye sokma suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanığın idaresindeki araçla seyir halinde iken kolluk görevlilerince durdurularak yapılan kontrolde 2,60 promil alkollü olduğunun tespit edildiği olayda,
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanığın bir nedene dayanmayan temyiz itirazlarının reddine, ancak;
CMK"nın ""Hükmün gerekçesinde gösterilmesi gereken hususlar"" başlıklı 230. maddesinin 1-d bendinde; cezanın ertelenmesine, hapis cezasının adlî para cezasına veya tedbirlerden birine çevrilmesine veya ek güvenlik tedbirlerinin uygulanmasına veya bu hususlara ilişkin istemlerin kabul veya reddine ait dayanakların gerekçede gösterilmesi gerektiği düzenlemesine yer verilmiş; yine Yargıtay Ceza Genel Kurulu"nun 27.09.2018 tarihli ve 2015/4-1163 Esas-2018/382 Karar sayılı ilamında belirtildiği üzere; hüküm bölümünde CMK"nın 230. ve 232. maddeleri uyarınca cezanın ertelenmesine, hapis cezasının adli para cezası veya tedbirlerden birine çevrilmesine veya ek güvenlik tedbirlerinin uygulanmasına ya da bu hususlara ilişkin taleplerin kabul veya reddine ait dayanakların açıkça gösterilmesi zorunluluğu bulunmakta olup; dosya içeriğine göre, lehe hükümler istemi bulunan sanık hakkında tayin edilen hapis cezasının TCK"nın 50. maddesi hükmüne göre adli para cezasına çevrilmesine karar verilmiş olmakla birlikte, “adli para cezasının ertelenmesi mümkün olmadığından” şeklindeki yasal olmayan gerekçe ile TCK"nın 51. maddesi hükümlerinin uygulanmasına yer olmadığına karar verilmek suretiyle CMK"nın 230/1-d maddesine aykırı davranılması;
Kanuna aykırı olup, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince isteme aykırı olarak BOZULMASINA, 07/01/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.