Yargıtay 23. Ceza Dairesi 2015/11456 Esas 2016/9947 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
UÇ : Hizmet nedeniyle güveni kötüye kullanma
HÜKÜM : 5237 sayılı TCK"nın 155/2, 52/2, 51. maddeleri uyarınca 1 yıl 6 ay erteli hapis ve 6.000 TL adli para cezası, 3 yıl denetim süresi

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Katılanların oturduğu sitede 1,5 yıldır kapıcılık görevi yapan sanığın siteye ait banka hesabına yatırılmak üzere bir kısım sakinlerden topladığı aidatları kendi uhdesine geçirerek gittiği ve böylece atılı suçu işlediği iddia edilen olayda;
1-Katılanların aşamalardaki beyanlarında yönetim kurulunun site adına açılan banka hesabına aidatların yatırılmasına dair karar aldığı halde bir kısım sakinlerin eskiden olduğu gibi sanığa yönetim adına aidatları ilgili yerlere yatırması için verdiğini belirtmesi, sanığın ise yönetim kurulu kararı gereği aidatların bankaya yatırıldığını kendisinin almadığını savunması karşısında; aidatları toplama yetkisi olmayan sanığın eyleminin TCK"nın 155/1. maddesinde düzenlenen ve şikayete tabi olan basit güveni kötüye kullanma suçunu oluşturacağı gözetilmeden suç vasfında yanılgıya düşülerek hizmet nedeniyle güveni kötüye kullanma suçundan mahkumiyet kararı verilmesi,
2-Kabul ve uygulamaya göre de;
a) Sanığın katılanlardan farklı zamanlarda aldığı aidat paralarını site yönetimine vermemek şeklindeki fiili dolayısıyla hakkında 5237 sayılı TCK 43 maddesi uyarınca uygulama yapılması gerektiğinin gözetilmemesi,
b) Sanık hakkında yargılama sürecinde pişmanlık duymadığı gerekçesi ile 5237 sayılı TCK 62 maddesi uyarınca uygulama yapılmadığı halde, aynı Kanun 51/1-b maddesi uyarınca erteleme kararı verilebilmesi için yargılama süresince pişmanlık göstermiş olması gerektiği gözetilmeden cezanın ertelenmesine karar verilerek çelişkili hüküm kurulması,
Bozmayı gerektirmiş, O yer Cumhuriyet savcısının temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebepten 5320 sayılı Kanun"un 6723 sayılı Kanun’un 33. maddesi ile değişik 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nun 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 23/11/2016 tarihinde oybirliği ile karar verildi.