Konut dokunulmazlığının ihlali suçundan sanık ...’ün 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 116/4, 119/1-c ve 62. maddeleri uyarınca 1 yıl 8 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına dair Kilis 2. Asliye Ceza Mahkemesinin 14/09/2017 tarihli ve 2017/310 Esas ve 2017/776 Karar sayılı karar aleyhine Yüksek Adalet Bakanlığınca verilen 15/06/2020 gün ve 3998-2020 sayılı kanun yararına bozma talebine dayanılarak dava dosyası Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 02/07/2020 gün ve 2020/55944 sayılı tebliğnamesiyle dairemize gönderilmekle okundu.
Kanun yararına bozma isteyen tebliğnamede;
Konut dokunulmazlığını ihlal suçundan sanık ..."ün, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu"nun 116/4, 119/1-c ve 62/1. maddeleri gereğince 1 yıl 8 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına dair Kilis 2. Asliye Ceza Mahkemesinin 14/09/2017 tarihli ve 2017/310 Esas, 2017/776 sayılı kararını kapsayan dosya incelendi.
Dosya kapsamına göre, sanık ... ile dosyanın diğer sanığı olan ..."ın fikir ve eylem birliği içerisinde gece vakti müştekinin bağ evinde bulunan iki adet koyunu çalmalarına ilişkin eylemleri nedeniyle haklarında açılan kamu davasının yapılan yargılaması sonucunda, her ne kadar sanık ... hakkında eylemine uyan 5237 sayılı Kanun"un 116/4. maddesinde düzenlenen konut dokunulmazlığını ihlal suçundan cezalandırılmasına karar verilip, verilen cezadan eylemi birden fazla kişi tarafından birlikte gerçekleştirerek nitelikli olarak işlediğinden bahisle aynı Kanun"un 119/1-c maddesi gereğince artırım yoluna gidilmiş ise de;
Dosyanın diğer sanığı ... hakkında konut dokunulmazlığını ihlal suçundan verilen mahkumiyet kararının Gaziantep Bölge Adliye Mahkemesi 7. Dairesinin 15/03/2018 tarihli ve 2018/171 esas, 2018/594 sayılı kararı ile kaldırılması ile adı geçen sanığın atılı suçtan beraatine karar verildiğinin anlaşılması karşısında, sanık ... hakkında iş yeri dokunulmazlığını ihlal suçundan verilen mahkumiyet kararında suçun birden fazla kişi ile işlendiğinden bahisle 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu"nun 119/1-c maddesi gereğince arttırım yapılmasının hukuki dayanağının da ortadan kalktığı



cihetle, yazılı şekilde fazla ceza tayin olunmasında isabet görülmediğinden 5271 sayılı CMK"nın 309. maddesi uyarınca anılan kararın bozulması lüzumu kanun yararına bozma talebine dayanılarak ihbar olunmuştur.
GEREĞİ DÜŞÜNÜLDÜ:
İnceleme konusunu oluşturan davada, her ne kadar sanık ... hakkında, Kilis 2. Asliye Ceza Mahkemesinin 14/09/2017 tarihli ve 2017/310 Esas - 2017/776 Karar sayılı ilamı ile hırsızlık, konut dokunulmazlığının ihlali ve mala zarar verme suçlarından mahkumiyet kararı verildiği, mahkumiyet hükümlerinin sanık tarafından istinaf edilmesi üzerine, Gaziantep Bölge Adliye Mahkemesi 7. Ceza Dairesinin 15/03/2018 tarihli ve 2018/171 Esas, 2018/594 Karar sayılı kararı bu sanık yönünden istinaf başvurusunun süre yönünden reddine karar verildiği ve red kararının kesinleştiği, diğer sanık ...’ın ise hırsızlık, konut dokunulmazlığının ihlali ve mala zarar verme suçlarından beraatine karar verilmesi nedeniyle sanık ...’ün konut dokunulmazlığının ihlali suçu için TCK’nın 119/1-c maddesi uyarınca arttırım yapılamayacağı belirtilmiş ise de; kesinleşen hükümden sonra ortaya çıkan bu durumun ancak 5271 sayılı CMK’nın 311/1-e maddesi uyarınca yargılamanın yenilenmesi sebebi olabileceği, kanun yararına bozma gerekçesi yapılamayacağından ve delillerin takdir ve değerlendirilmesinde yanılgıya düşüldüğünden söz edilerek kanun yararına bozma yasa yoluna başvurma olanağı da bulunmadığından, (KİLİS) 2. Asliye Ceza Mahkemesinden verilip kesinleşen 14.09.2017 tarihli ve 2017/310 Esas - 2017/776 Karar sayılı karara yönelik kanun yararına bozma isteminin REDDİNE, 20/10/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.