Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2017/23121 Esas 2019/15053 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :İş Mahkemesi

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, davacının iş akdini haklı nedenle feshettiğini, alacaklarının ödenmediğini belirterek kıdem tazminatı ile fazla çalışma ücreti alacaklarının davalıdan tahsilini talep etmiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, davanın reddini savunmuştur.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, dosya kapsamı ve bilirkişi raporuna göre davanın kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Kararı davalı vekili temyiz etmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Taraflar arasındaki uyuşmazlık, fazla mesai ücretinin hesaplanma şekli noktasındadır.
Hükme esas alınan bilirkişi raporunda, yaz ve kış dönemi olarak iki ayrı dönem için farklı hesaplama yapılmıştır. Raporda, her iki döneme ait günlük çalışmaya ilişkin hesaplamalarda Fazla Çalışma Yönetmeliği"nin 5.maddesindeki "Fazla çalışma veya fazla sürelerle çalışma sürelerinin hesabında yarım saatten az olan süreler yarım saat, yarım saati aşan süreler ise bir saat sayılır." düzenlemesine atıf yapılarak yarım saatten az süreler yarım saate tamamlanarak hesaplama yapılmış olup günlük çalışma saatinin bu şekilde tamamlanması hatalıdır. İlgili yönetmeliğin "fazla çalışmada sınır" başlığını taşıyan 5.maddesinin 2. fıkrasında "Fazla çalışma veya fazla sürelerle çalışma sürelerinin hesabında yarım saatten az olan süreler yarım saat, yarım saati aşan süreler ise bir saat sayılır." denilmiştir. Ancak sözü edilen fıkra, günlük bulunan çalışma saatinin tamamlanması anlamına gelmeyip, fazla mesai ücreti hesabının haftalık 45 saati aşan kısmın tespiti sonucu bulunduğu, bu hesaplama sonrası bulunan saatin; yarım saatten az ise yarım saat, yarım saatten fazla ise 1 saat sayılması gerektiğidir. Bu husus dikate alınmadan yapılan hesaplama hatalıdır.
Diğer yandan, davacının sezon olarak belirtilen Mayıs-Ekim ayları arasındaki yaz döneminde; davacının ayda 3 hafta 6 gün; haftanın 3 günü 08:00-21:15, 3 günü 08:00-18:15 saatleri arasında; ayda 1 hafta da 7 gün, haftanın 3 günü 08:00-21:15, 4 gün de 08:00-18:15 saatleri arasında çalıştığı kabul edilerek hesaplama yapılmıştır. Dosyada dinlenen tüm tanık beyanları dikkate alındığında, diğer günlere ilişkin hesaplama aynı kalmak üzere, haftanın 3 günü 08:00-21:15 yerine 08:00-21:00 saatleri arasında çalışıldığının kabulü ile hesaplama yapılması dosya içeriğine uygun olacaktır.
Davacı, kış dönemi olarak kabul edilen Kasım-Nisan aylarında haftanın 5 günü çalışıldığını beyan etmiş olmasına rağmen hükme esas alınan bilirkişi raporunda; kış döneminde haftanın 6 günü çalışıldığına göre hesaplama yapıldığı görülmektedir. Davacının talebini aşar nitelikteki hesaplamaya göre hüküm kurulması hatalıdır.
Hükmün yukarıda belirtilen sebeplerle bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan sebeplerden BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgililere iadesine, 04.07.2019 tarihinde oybirliği ile karar verildi.