Hırsızlık - mala zarar verme - Yargıtay 13. Ceza Dairesi 2018/13183 Esas 2019/6534 Karar Sayılı İlamı

13. Ceza Dairesi
Esas No: 2018/13183
Karar No: 2019/6534
Karar Tarihi: 16.04.2019

Hırsızlık - mala zarar verme - Yargıtay 13. Ceza Dairesi 2018/13183 Esas 2019/6534 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, bir işyerine geceleyin birden fazla kişi tarafından teşebbüs edilen dokunulmazlığın ihlal suçundan hüküm giymiş sanığın temyiz istemini reddetmiştir. Ancak, sanığın cezaevinde olduğu esnada tefhim edilmiş olmayan karar nedeniyle verdiği temyiz dilekçesi süresinde kabul edilmiştir. Kararda, sanığın hapis cezasının hesaplanmasında yanlışlık yapılmış, ancak bu hatanın sonuca etkili olmadığı belirtilmiştir. Ayrıca, sanığın tekerrür nedeniyle cezasının hesaplanmasında en ağır cezayı içeren hükümlülüğünün tekerrüre esas alınması gerektiği vurgulanmış, ancak cezasının ikinci kez mükerrirlere özgü infaz rejimi uygulanacak şekilde çektirilmesine karar verilmemiştir. Kararda, TCK'nın 142/1-b ve 143. maddeleri ile CMK'nın 291/1. ve 263/1. maddelerine atıfta bulunulmuştur.

13. Ceza Dairesi 2018/13183 E. , 2019/6534 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Hırsızlık, mala zarar verme
HÜKÜMLER : Mahkumiyet ve temyiz isteminin reddine

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
Kararın sanığın yüzüne karşı tefhim edildiği tarihte sanığın cezaevinde olduğu ve karar eteğinde “tutuklu bulunduğu ceza infaz kurumu ve tutukevi müdürüne beyanda bulunmak suretiyle veya bu hususta bir dilekçe vererek kanun yollarına başvurabileceği” açıklanıp kendisine bildirilmeyerek 5271 sayılı CMK"nın 291/1. maddesi yollamasıyla 263/1. maddesine aykırı davranılarak sanığın yanıltıldığı, bu itibarla; sanığın öğrenme üzerine 24.03.2015 tarihinde verdiği temyiz dilekçesinin süresinde olduğunun kabulü gerektiğinden, temyiz isteminin reddine dair 27.03.2015 tarih ve 2012/64-2014/412 E.-K. sayılı ek kararın kaldırılarak, 21.10.2014 tarihli asıl karara yönelik esastan yapılan temyiz incelemesinde;
Sanık hakkında, birden fazla kişi tarafından birlikte geceleyin işyeri dokunulmazlığının ihlali suçuna teşebbüsten zamanaşımı süresi içerisinde işlem yapılması mümkün görülmüştür.
Sanık hakkında TCK"nın 142/1-b maddesi uyarınca 2 yıl olarak tayin edilen temel cezadan TCK"nın 143. maddesi uyarınca 1/9 oranında artırım yapıldığı sırada 2 yıl 2 ay 20 gün yerine hesap hatası sonucu 2 yıl 2 ay 21 gün hapis cezasına hükmedilmiş ise de, sonraki uygulamaya göre sonuç cezanın doğru hesaplanması karşısında, belirtilen bu husus sonuca etkili olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Sanığın tekerrüre esas alınan ilamında hükümlülüğünün birden fazla suçtan verilen cezalardan oluşması karşısında, en ağır cezayı içeren hükümlülüğünün tekerrüre esas alınması gerektiği gözetilmemiş ise de, 5275 sayılı Kanunun 108/2. maddesinde yer alan “tekerrür nedeniyle koşullu salıverme süresine eklenecek miktar, tekerrüre esas alınacak cezanın en ağırından fazla olamaz” hükmü uyarınca tekerrüre esas alınacak miktarın infaz aşamasında belirlenebilecek olması nedeniyle; sanığın tekerrüre esas alınan ilamında 5237 sayılı TCK"nın 58. maddesinin uygulandığı anlaşılmakla, ikinci kez mükerrir olduğunun tespiti ile cezasının 2. kez mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine karar verilmesi gerektiğinin düşünülmemesi aleyhe temyiz bulunmadığından, bozma nedeni yapılmamıştır.
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre sanık ..."in temyiz istemi yerinde görülmemiş olduğundan reddiyle, eleştiri dışında usul ve kanuna uygun bulunan hükümlerin tebliğnameye aykırı olarak ONANMASINA, 16.04.2019 gününde oy birliğiyle karar verildi.