MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Davacı ... ... vekili Avukat ... tarafından, davalı ... aleyhine 07/07/2015 gününde verilen dilekçe ile hakaret ve basit yaralama nedeniyle manevi tazminat istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; davanın kısmen kabulüne dair verilen 14/04/2016 günlü kararın Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından süresi içinde istenilmekle temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı kanıtlarla yasaya uygun gerektirici nedenlere, özellikle delillerin değerlendirilmesinde bir isabetsizlik görülmemesine göre davacının aşağıdaki bendin dışında kalan temyiz itirazları reddedilmedir.
2-Davacının diğer temyiz itirazlarına gelince;
Dava, hakaret ve basit yaralama nedeniyle manevi tazminat istemine ilişkindir. Mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiş; hüküm, davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Davacı vekili; davalının özel halk otobüsünde şoför davacının ise bu otobüste yolcu olarak bulunduğunu, davalının olay günü durak olmayan ve pek çok aracın geçtiği bir yerde durarak yolcuların inmesi gerektiğini söylemesi üzerine otobüsten inmek zorunda kalan davacının otobüs şoförünü şikayet etmek amacıyla otobüsün fotoğrafını çekmek istemesi üzerine taraflar arasında tartışma yaşandığı, davalı ile davacının girdiği tartışma neticesinde davalının davacıya hakaret ettiği ve davalıyı yaraladığı, davalının ... Anadolu 57. Asliye Ceza Mahkemesinin 28/05/2015 tarihli 2014/615 esas 2015/294 karar sayılı dosyası ile cezalandırıldığını belirterek manevi tazminat talep etmiştir.
Davalı ; davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece; davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
6098 sayılı TBK m. 56. hükmüne göre hakimin özel halleri göz önünde tutarak manevi zarar adı ile hak sahibine verilmesine karar vereceği bir para tutarı adalete uygun olmalıdır. Hükmedilecek bu para, zarara uğrayanda manevi huzuru doğurmayı gerçekleştirecek tazminata benzer bir fonksiyonu olan özgün bir nitelik taşır. Bir ceza olmadığı gibi mal varlığı hukukuna ilişkin bir zararın karşılanmasını da amaç edinmemiştir. O halde bu tazminatın sınırı onun amacına göre belirlenmelidir. Takdir edilecek miktar, mevcut halde elde edilmek istenilen tatmin duygusunun etkisine ulaşmak için gerekli olan kadar olmalıdır. 22/06/1966 günlü ve 7/7 sayılı Yargıtay İçtihadı Birleştirme Kararının gerekçesinde takdir olunacak manevi tazminatın tutarını etkileyecek özel hal ve şartlar da açıkça gösterilmiştir. Bunlar her olaya göre değişebileceğinden hakim bu konuda takdir hakkını kullanırken ona etkili olan nedenleri de karar yerinde objektif ölçülere göre isabetli bir biçimde göstermelidir.
Davaya konu olayda; olay tarihi, olayın gelişim şekli, davalının eyleminin niteliği, eylemin davacı üzerindeki etkisi ve yukarıdaki ilkeler dikkate alındığında davacı yararına hükmedilen manevi tazminat miktarı azdır. Davacı yararına daha üst düzeyde manevi tazminata hükmedilmesi gerekir. Kararın bu nedenle bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda (2) nolu bentte gösterilen nedenlerle BOZULMASINA, diğer temyiz itirazlarının ilk bentte açıklanan nedenlerle reddine ve peşin alınan harcın istek halinde geri verilmesine 05/11/2018 gününde oy birliğiyle karar verildi.