Hırsızlık - mala zarar verme - Yargıtay 13. Ceza Dairesi 2018/13196 Esas 2019/6530 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Hırsızlık, mala zarar verme
HÜKÜMLER : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
I-Mala zarar verme suçundan kurulan hükme yönelik temyiz isteminin incelenmesinde;
Sanık hakkında 05.05.2010 tarihli ilk karar ile mala zarar verme suçundan kesin nitelikte 2.000 TL adli para cezası verildiği ve cezanın 19.03.2012 tarihinde infaz edildiği, hırsızlık suçundan verilen hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına ilişkin 05.05.2010 tarihli kararın denetim süresi içerisinde sanığın kasıtlı suç işlemesi nedeniyle hırsızlık suçundan verilen hükmün 24.02.2015 tarihli karar ile açıklanması ile birlikte mala zarar verme suçundan da yeniden mükerrer hüküm kurulduğunun anlaşılması karşısında; 24.02.2015 tarihli hükmün yok hükmünde olduğunun kabulü gerektiğinden, belirtilen bu yanlışlığın kanun yararına bozma yolu ile giderilmesi mümkün görülmüştür.
14.04.2011 tarihinde yayımlanarak yürürlüğe giren 6217 sayılı Kanun"un 26. maddesi ile 5320 sayılı Kanuna eklenen ek 2. madde uyarınca doğrudan verilen 3.000 TL"ye kadar olan adli para cezalarından ibaret mahkumiyet hükümleri kesin olup, sanık hakkında tayin edilen 2.000 TL adli para cezasına ilişkin hükmün, cezanın türü ve miktarı itibariyle temyizi mümkün bulunmadığından, 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi aracılığı ile 1412 sayılı CMUK"un 317. maddesi gereğince sanık ..."un temyiz isteminin tebliğnameye aykırı olarak REDDİNE,
II-Hırsızlık suçundan kurulan hükme yönelik temyiz isteminin incelenmesine gelince;
Denetim süresi içerisinde işlenen kasıtlı suça ilişkin olarak; Manisa 4. Sulh Ceza Mahkemesi"nin 08.03.2013 tarih ve 2012/353-212 E.-K. sayılı ilamı ile ilk önce TCK"nın 191/2. maddesi gereğince tedavi ve denetimli serbestlik tedbirine hükmedildiği, ancak sanığın tedavi ve denetimli serbestlik tedbirine uymaması sebebiyle Manisa 4. Sulh Ceza Mahkemesi"nin 12.12.2013 tarih ve 2013/396-846 E.-K. sayılı ilamı ile bu sefer 5237 sayılı TCK"nın 191/1. maddesi gereğince verilen 1 yıl hapis cezasına hükmedildiği, bu itibarla; 28 Haziran 2014 tarihinde Resmi Gazetede yayımlanarak yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanun’un 68. maddesi ile değişik TCK’nın 191. maddesi kapsamında uyarlama yargılamasına konu edilemeyeceğinin ve anılan bu ilam doğrultusunda hükmün açıklanmasının mümkün olduğu kabul edilerek, yapılan incelemede;
Hapis cezası geri bırakılan sanığın, denetim süresi içerisinde yeni suç işlemesi nedeniyle 5271 sayılı CMK"nın 231/11. maddesi gereğince önceki hükmün değiştirilmeden önceki gibi açıklanması gerekirken, mahkemece hükmün değiştirilerek hapis cezasının paraya çevrilmesi suretiyle yeni bir hüküm kurulması, aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre sanık ..."un temyiz istemi yerinde görülmemiş olduğundan reddiyle, eleştiri dışında usul ve kanuna uygun bulunan hükmün tebliğnameye aykırı olarak ONANMASINA, 16.04.2019 gününde oy birliğiyle karar verildi.