Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2017/23149 Esas 2019/15026 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :İş Mahkemesi


Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi taraf vekillerince istenilmekle, temyiz taleplerinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, iş sözleşmesine haklı bir neden olmadan işverence son verildiğini öne sürerek kıdem ve ihbar tazminatları ile bir kısım işçilik alacaklarının davalıdan tahsilini talep etmiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan delillere göre, hükme esas alınan bilirkişi raporu doğrultusunda ve yazılı gerekçe ile davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Kararı, yasal süresi içerisinde taraf vekilleri temyiz etmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuni gerektirici sebeplere ve özellikle yıllık ücretli izin alacağı miktarının kısa karar ile gerekçeli kararın hüküm fıkrası arasında farklılık göstermesine karşın bu hususun açık yazım hatasından kaynaklandığının anlaşılmasına ve gerekçeli kararın hüküm sonucunda belirtilen miktarın dosya içeriğine ve somut olaya uygun olduğunun tespit edilmesine göre davalının tüm, davacının aşağıdaki bendin kapsamı dışındaki temyiz itirazlarının reddine karar vermek gerekmiştir.
2-Taraflar arasında davacının fazla çalışma ücreti alacağının doğru hesaplanıp hesaplanmadığı noktasında uyuşmazlık bulunmaktadır.
Mahkemece hükme esas alınan bilirkişi raporunda; davacının haftanın 6 günü, günde 12 saat 1.5 saat ara dinlenme yaparak fiilen 10.5 saat olmak üzere çalıştığı, buna göre davacının haftalık 18 saat fazla çalışma yaptığı kabul edilmiştir. Davacı, dava dilekçesinde ayda iki hafta tatili gününde çalıştığını iddia etmiş ancak hafta tatili ücret alacağı talebinde bulunmamıştır. Ne var ki, davacı tanık anlatımları ile davacının ayda iki hafta tatili gününde çalıştığı da sabittir. Şu halde ispat durumu ve talep dikkate alındığında; davacının ayın iki haftasında haftanın 7 günü günde fiilen 10.5 saat çalıştığı, belirlenen sürenin 7.5 saatlik kısmının hafta tatili ücreti alacağı olarak hesaplanması gerekmekte ise de; davacının bu alacak talebi olmadığından, 10.5 saat fiili çalışma süresinden 7.5 saat hafta tatili ücreti alacağı içerisinde hesaplanması gereken süre düşüldükten sonra arta kalan 3 saat çalışma süresinin ayın iki haftasında haftalık çalışma süresine eklenmek suretiyle davacının ilgili haftadaki fazla çalışma süresinin belirlenmesi gerektiği sonucuna varılmaktadır.
Mahkemece açıklanan nedenler doğrultusunda davacının ayın iki haftasında 18 saat, iki haftasında ise 21 saat fazla çalışma yaptığı kabul edilerek hesaplama yapılması gerekirken tüm haftalar için haftada 18 saat fazla çalışıldığının kabulü hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
Sonuç:
Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebeplerden BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgililerine iadesine, 04.07.2019 gününde oybirliği ile karar verildi.