MAHKEMESİ :İŞ MAHKEMESİ


Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davacı vekili tarafından istenilmekle, temyiz taleplerinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

YARGITAY KARARI

A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, müvekkilinin davalıya ait işyerinde 01/06/2005-01/09/2014 tarihleri arasında Bordro Uzman Yardımcısı olarak çalıştığını, iş akdinin haksız olarak feshedildiğini, davacının sabah 09.00 akşam 20.00 arası ve bazı zamanlarda 23.00"a kadar çalıştığını, bu fazla çalışmaların özellikle ay sonlarına doğru arttığını ve ücretlerinin ödenmediğini ileri sürerek, fazla çalışma ücretinin davalıdan tahsilini istemiştir.
B) Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, davacının davalı banka bünyesinde gerçekleşen çalışmaları sırasında fazla çalışma yapmadığını, aynı zamanda iş sözleşmesi ile fazla çalışma ücretlerinin aylık ücretine dahil olduğunun kararlaştırıldığını, davalı banka çalışanlarına tebliğ olunan "Fazla Çalışma Uygulama Talimatı" uyarınca davacının fazla çalışmaları olması halinde bu süreleri İnsan Kaynakları Bilgi Sistemi" ne bildirmekle yükümlü olduğunu ancak davacının yıllık 270 saati aşan bir bildiriminin olmadığını savunarak, davanın reddini istemiştir.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti
Mahkemece, toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna dayanılarak davanın reddine karar verilmiştir.
D) Temyiz:
Kararı davacı vekili temyiz etmiştir.
E) Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davacının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Davacı vekili, davalı işyerinde çalışma saatlerinin 09.00-18.00 saatleri arasında olmasına rağmen davacının bazen 23.00"a kadar çalıştığını ve fazla çalışma ücretlerinin ödenmediğini iddia etmiştir.
Mahkemece hükme esas alınan bilirkişi raporunda elektronik giriş-çıkış kayıtlarına göre davacının işten çıkış saatlerinin her gün farklılık arzettiği ve en erken 18.00 ve en geç 23.30 saatlerinde işten çıkış yaptığı belirtilmesine rağmen, her gün ortalama saat 19.30"da işten çıktığının kabulüyle haftalık 2,5 saat fazla çalışma yaptığı belirtilmiştir.
Mahkemece, yıllık 270 saatlik fazla çalışma ücretinin aylık ücrete dahil olduğu gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
Dosyada mevcut elektronik giriş-çıkış kayıtlarına göre davacının çalışma süresinin haftalık bazda ve somut verilere göre belirlenerek fazla çalışma yönünden değerlendirme yapılması gerekirken, davacının işten çıkış saatinin ortalama olarak 19.30 olduğunun kabulü ile sonuca gidilmesi hatalı olup, bozmayı gerektirmiştir.
F) SONUÇ:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebepten dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 19.03.2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.