Hırsızlık - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2020/2211 Esas 2020/10934 Karar Sayılı İlamı

Abaküs Yazılım
2. Ceza Dairesi
Esas No: 2020/2211
Karar No: 2020/10934
Karar Tarihi: 20.10.2020

Hırsızlık - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2020/2211 Esas 2020/10934 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, hırsızlık suçundan yargılanan sanığın mahkumiyetine karar vermiş ancak sanığın savunma hakkı kısıtlanmıştır. Bunun nedeni ise sanığın yakalama sureti ile başka mahkeme tarafından sorguya çekilemeyeceği gözetilmeden savunma yapmasıdır. Ayrıca, suçun gerektirdiği cezanın alt sınırı dikkate alınarak sanığa zorunlu müdafii atanması gerektiği gözetilmemiştir. Bu nedenlerle mahkeme kararı bozulmuştur.
Kanun maddeleri:
5237 sayılı TCK’nın 142/2-h, 143. maddesi
6545 sayılı Kanun’nun 62. maddesi
5271 sayılı CMK\"nun 196/2. maddesi
5271 sayılı CMK’nın 150/3. ve 196/2 maddeleri
5271 sayılı CMK’nın 188/1 ve 289/1-e maddeleri
2. Ceza Dairesi         2020/2211 E.  ,  2020/10934 K.

    "İçtihat Metni"




    MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
    SUÇ : Hırsızlık
    HÜKÜM : Mahkumiyet

    Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
    Sanık ...’ın yokluğunda verilen mahkumiyet hükmüne ilişkin gerekçeli kararın, mahkemeye bildirmiş olduğu son adresinden farklı olarak MERNİS adresine tebliğ edilmesi nedeniyle tebligatın usulsüz olduğu gözetilerek, sanığın öğrenme üzerine yapmış olduğu temyiz isteminin süresinde olduğu belirlenerek yapılan incelemede;
    1-5271 sayılı CMK"nun 196/2. maddesinde yer alan “Sanık, alt sınırı beş yıl ve daha fazla hapis cezasını gerektiren suçlar hariç olmak üzere, istinabe suretiyle sorguya çekilebilir.” şeklindeki düzenleme uyarınca, 5237 sayılı TCK" nun 142/2-h, 143. maddesinde düzenlenen hırsızlık suçuna ilişkin cezanın alt sınırının 5 yıl olması karşısında, sanığın yakalama sureti ile başka mahkeme tarafından sorguya çekilemeyeceği gözetilmeden savunma hakkı kısıtlanarak yargılamaya devamla, mahkumiyetine karar verilmesi,
    2-5237 sayılı TCK’nın 142. maddesinde 6545 sayılı Kanun’nun 62. maddesi ile yapılan ve 28.06.2014 tarihinde yürürlüğe giren değişiklik uyarınca,sanığa yüklenen TCK’nın 142/2-h, 143 maddelerinde öngörülen suçun gerektirdiği cezanın alt sınırı dikkate alınarak 5271 sayılı CMK’nın 150/3. ve 196/2 maddeleri uyarınca sanığa zorunlu müdafii atanması gerektiği gözetilmeden, yargılamaya devamla aynı Kanunun 188/1 ve 289/1-e maddelerine aykırı davranılarak hüküm kurulmak suretiyle savunma hakkının kısıtlanması,

    Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan diğer yönleri incelenmeyen hükmün bu sebepten dolayı BOZULMASINA,20.10.2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.










    Bu web sitesi, sisteminin bir üyesidir.