MAHKEMESİ : ANKARA BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 20. HUKUK DAİRESİ

TÜRK MİLLETİ ADINA

Taraflar arasında görülen davada Ankara 2. Fikri ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesince verilen 05/07/2017 tarih ve 2016/95 E- 2017/277 K. sayılı kararın davacı vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf isteminin esastan reddine dair Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 20. Hukuk Dairesi"nce verilen 04/10/2018 tarih ve 2018/296 E- 2018/1008 K. sayılı kararın Yargıtay"ca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkili şirketin ticaret unvanının ayırıcı unsurunun "FAKİR" ibaresinden oluştuğunu, aynı zamanda "FAKİR" ibareli 7, 9, 11. sınıf ürün ve hizmetleri içeren 191583, "FAKİR" ibareli 37. sınıf ürün ve hizmetleri içeren 189989, "FKR" ibareli 7, 9, 11, 21. sınıf ürün ve hizmetleri içeren 2010/27985 sayılı tanınmış markaların sahibi olduğunu, tescilli tanınmış markalarına iltibas ve tecavüz oluşturan, ayrıca onun tanınmışlığından haksız yarar sağlayacak 30.sınıftaki ürünleri içeren 2014/89387 kod numaralı "FAKHIR" ibareli, davalı şirkete ait kötüniyetli marka tescil başvurusuna müvekkilince yapılan itirazın nihaî olarak YİDK tarafından reddedildiğini, söz konusu kararın yerinde bulunmadığını ileri sürerek, YİDK"in 2016/M-421 sayılı kararının iptaline ve davalı adına tescil olunan markanın hükümsüzlüğü ile sicilden terkinine karar verilmesini istemiştir
Davalı TPMK vekili, Kurum kararının usul ve yasaya uygun olduğunu savunarak davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
Davalı şirket vekili, müvekkilinin başvurusu ile davacı markalarının farklı mal ve hizmetleri içerdiklerini, bu nedenle iltibas doğmasının mümkün olmadığını, davacı markasının tanınmış olmasının da varılan sonucu değiştirmeyeceğini, zira başvurunun tescilinin davacı markasının tanınmışlığından haksız yarar sağlamayacağı gibi, onun itibar ve ayırt edici karakterine zarar da vermeyeceğini savunarak davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
İlk Derece Mahkemesince, davacının itirazına mesnet markalarının "FAKİR" esas unsurlu olduğu, başvurusunun ise "FAKHIR" ibareli bulunduğu, her iki işaretin asıl ve ayırt edici unsurları itibariyle görsel, sescil ve anlamsal olarak ortalama alıcıları iltibasa düşürebilecek derecede benzer oldukları, ancak başvuru konusu işaretin kapsamında yer alan 30. sınıf ürünlerin davacı markalarının kapsamlarında yer almadıkları, marka kapsamlarındaki mal ve hizmetlerin aynı tür sayılmalarının da mümkün bulunmadığı, davacının ticaret unvanı iştigal mevzuunun da yargılama konusu olan davalı ürün ve hizmetlerini içermediği, açıklanan sebeple davacının iltibas vakıasına dayanarak davalının başvurusunu engelleme olanağının bulunmadığı, davalı işaretinin, 30. sınıf ürün ve hizmetler için tescilinin, davacıya ait elektrikli ev aletleri sektöründe belli bir tanınmışlık yahut bilinirlik elde etmiş markanın itibarinden haksız biçimde yararlanma sağlayabileceğinin düşünülemeyeceği, yine elektrikli ev aletleri sektöründe bilinirliği kanıtlanmış olan davacı markasının gücünün ve etkileme alanının zayıflamasına da neden olmayacağı, davalı başvurusunun konusu işaretin, davacı markalarına yönelik bir kötüleme içermediği gibi, onu karartacak bir unsur ve algılama da yaratmadığı, dolayısıyla 556 sayılı KHK’nin 8/4. maddesi koşullarının somut olayda bulunmadığı gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
Karara karşı davacı vekilince istinaf isteminde bulunulmuştur.
Bölge Adliye Mahkemesince, mahkemenin vakıa ve hukuki değerlendirmesinde usul ve esas yönünden yasaya aykırılık bulunmadığı gerekçesi ile davacı vekilinin istinaf isteminin esastan reddine karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
Yapılan yargılama ve saptanan somut uyuşmazlık bakımından uygulanması gereken hukuk kuralları gözetildiğinde İlk Derece Mahkemesince verilen kararda bir isabetsizlik olmadığının anlaşılmasına göre yapılan istinaf başvurusunun HMK"nın 353/b-1 maddesi uyarınca Bölge Adliye Mahkemesince esastan reddine ilişkin kararın usul ve yasaya uygun olduğu kanısına varıldığından Bölge Adliye Mahkemesi kararının onanmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarda açıklanan nedenlerle, davacı vekilinin temyiz isteminin reddi ile Bölge Adliye Mahkemesince verilen kararın HMK"nın 370/1. maddesi uyarınca ONANMASINA, HMK"nın 372. maddesi uyarınca işlem yapılmak üzere dava dosyasının Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, aşağıda yazılı bakiye 8,50 TL temyiz ilam harcının temyiz edenden alınmasına, 23/10/2019 tarihinde kesin olarak oybirliğiyle karar verildi.