MAHKEMESİ :Asliye Hukuk (Aile) Mahkemesi
DAVA TÜRÜ :Boşanma

Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm, davacı tarafından, vekalet ücreti yönünden; davalı tarafından ise hükmün tamamına yönelik olarak temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
1- Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuni gerektirici sebeplere ve özellikle toplanan delillerden davacı kocanın eşine fiziksel şiddet uyguladığı, davalı kadının ise haklı sebebi olmaksızın kocasının ailesiyle görüşmek istemediğinden Türk Medeni Kanununun 166/2. maddesi koşullarının gerçekleşmiş bulunduğunun anlaşılmasına göre, davalı kadının temyiz itirazları yersizdir.
2-Davacı kocanın temyizinin incelenmesine gelince;
Davacı kocanın boşanma davası kabul edildiği halde, davalı kadın lehine vekalet ücreti takdir edilmesi doğru değildir. Ne var ki bu yanlışlığın giderilmesi yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden hükmün bu bölümünün düzeltilerek onanmasına karar vermek gerekmiştir (HUMK md. 438/7).
SONUÇ:Temyiz edilen hükmün yukarıda 2. bentte gösterilen sebeple gerekçeli kararın hüküm fıkrasının 10. bendindeki "davalı" ve "davacıdan alınarak davalıya" sözcüklerinin hükümden çıkarılmasına, yerine sırasıyla "davacı" ve "davalıdan alınarak davacıya" sözcüklerinin yazılmasına, kararın bu bölümünün düzeltilmiş şekliyle, temyize konu diğer bölümlerinin ise yukarıda 1. bentte gösterilen sebeple ONANMASINA, aşağıda yazılı temyiz ilam harcının temyiz eden davalıya yükletilmesine, peşin harcın mahsubuna 103.50 TL. temyiz başvuru harcı peşin alındığından başkaca harç alınmasına yer olmadığına, istek halinde temyiz peşin harcının yatıran davacıya geri verilmesine, işbu kararın tebliğinden itibaren 15 gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere oyçokluğuyla karar verildi. 26.02.2013 (Salı)

....

Toplanan delillerden; davalı kadının haklı sebebi bulunmaksızın kocanın ailesiyle görüşmek istemediği, buna karşılık davacı kocanın ise, eşine fiziksel şiddet uyguladığı anlaşılmaktadır. Tarafların kusurları karşılaştırıldığında; eşine göre davacı kocanın daha ağır kusurlu kabul edilmesi gerektiği açıktır. Davalı kadın boşanma isteğine karşı çıkmıştır. Tarafların evliliği on altı yıllık ve ortak iki çocukları vardır. Kadının kusurlu davranışının yıkıcı etkisinden söz edilemez. Bu yön ve tarafların evlilik süresi göz önüne alındığında; davalı kadının boşanma isteğine karşı çıkması hakkın kötüye kullanılması (TMK md. 3) sayılamaz. Davalının az, davacının daha ağır kusurlu olduğu hale ilişkin boşanma koşullarını düzenleyen Türk Medeni Kanununun 166/2. maddesi koşulları oluşmamıştır. O halde; davanın reddine karar verilmesi gerekirken, kabulü ile boşanmaya karar verilmesi isabetsizdir. Hükmün bu nedenle bozulması gerektiğini ve bozma sebebine göre de vekalet ücretine ilişkin kocanın temyiz itirazının da şimdilik incelenmeyeceğini düşünüyoruz.
....