Mahkemesi :Ağır Ceza Mahkemesi
Dava : Koruma tedbirleri nedeniyle tazminat
Hüküm : Davanın reddine

Davacının tazminat talebinin reddine ilişkin hüküm, davacı vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Davacının tutuklandığı tarih itibarıyla davanın 5271 sayılı CMK hükümlerine tabi olduğu dikkate alınarak, ""Koruma tedbirleri nedeniyle tazminat"" olan dava türünün gerekçeli karar başlığında ""466 Sayılı Yasaya göre tazminat"" olarak yazılması, mahallinde düzeltilebilir yazım yanlışlığı kabul edilmiştir.
Bozma ilamına uyularak yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre davacı vekilinin yerinde görülmeyen sair nedenlere ilişkin temyiz itirazlarının reddine, ancak;
04/07/2014 tarihinde davanın açılmasından sonra ceza dosyasında mahkumiyetine karar verilen diğer sanık yönünden hükmün temyizi üzerine Yargıtay 1. Ceza Dairesinin gerekçeli kararın davaya katılma hakkı olan Aile ve Sosyal Politikalar Bakanlığını temsilen Şanlıurfa Aile ve Sosyal Politikalar İl Müdürlüğüne tebliğ edilerek temyiz etmeleri halinde temyiz dilekçesi de evraka eklenerek dosyanın iadesinin sağlanmasına dair 26/10/2016 tarihli kararı sonrası gerekçeli kararın tebliği üzerine hükmün anılan kurum tarafından davacı yönünden de aleyhe temyiz edildiği ve Yargıtay 1. Ceza Dairesinin 15/11/2017 tarih, 2017/648 Esas, 2017/3946 Karar sayılı ilamı ile davacı hakkında verilen beraat hükmünün bozulmasına karar verildiği ve davacı hakkında halen verilip kesinleşen bir beraat kararı bulunmadığı anlaşıldığından, dava koşullarının gerçekleşmemesi nedeniyle davanın reddine karar verilmesinde isabetsizlik bulunmamakla birlikte, davanın açıldığı tarihte davacı hakkında verilen beraat kararı yönünden herhangi bir temyiz talebi bulunmadığı bu kapsamda davacı tarafın kusuru bulunmadığı dikkate alınarak, davalı lehine vekalet ücretine hükmolunamayacağının ve davacının yargılama giderlerinden sorumlu tutulamayacağının gözetilmemesi,
Kanuna aykırı olup, davacı vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu nedenlerle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konularda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden hükmün vekalet ücretine ve yargılama giderlerine ilişkin fıkralarının içeriği hüküm fıkrasından çıkarılarak yerlerine ""Davalı lehine vekalet ücretine hükmolunmasına yer olmadığına"" ve ""Yapılan yargılama giderlerinin kamu üzerinde bırakılmasına"" cümlelerinin yazılması suretiyle sair yönleri usul ve Kanuna uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 06/01/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.