6183 sayılı Yasanın 110. maddesine aykırılık suçundan açılan kamu davasında, sanığın beraatine ilişkin Ü... 1. Asliye Ceza Mahkemesince verilen 17.04.2003 gün ve 1927-309 sayılı hüküm, katılan vekili tarafından temyiz edilmekle, dosyayı inceleyen Yargıtay 7. Ceza Dairesince 02.11.2006 gün ve 15589-16903 sayı ile;

“Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 21.09.1992 gün ve 225-236, 26.06.2001 gün ve 138-137 sayılı kararları ile uyum gösteren daire kararlarında açıklandığı üzere CMUK’da mahkemeye gelmemiş olan sanık hakkında duruşma yapılamayacağına ilişkin temel kuralın istisnalarından biri olarak görülen CMUK’nun 223/son maddesinin uygulanması ilk bakışta eylemin suç oluşturmayacağının anlaşılması hali ile sınırlı olup, sanığın sorgusu yapılmadan mevcut kanıtlar tartışılarak beraat kararı verilmesinin mümkün bulunmadığı gözetilmeden, savunması alınmayan sanık hakkında delil takdirine girilmek suretiyle beraat kararı verilmesi,”

” isabetsizliğinden sair yönleri incelenmeksizin bozulmuştur.

Ü... 1. Asliye Ceza Mahkemesince 08.03.2007 gün ve 134-211 sayı ile;

Eylemin ilk bakışta suç oluşturmaması ve derhal beraat kararı verilecek nitelikte bulunduğu, 5271 sayılı CMY’nın 193/2. maddesine göre de “

“Sanık hakkında toplanan delillere göre mahkûmiyet dışında bir karar verilmesi gerektiği kanısına varılır ise sorgusu yapılmamış olsa da dava yokluğunda bitirilebilir”

” hükmü uyarınca sanıklar dinlenilmeden haklarında beraat kararı tesis edilebileceği kanaatine varıldığı, gerekçeleriyle ilk hükümde direnilmiştir.

Bu hükmün de katılan vekili tarafından temyizi üzerine, Yargıtay C.Başsavcılığının “

“bozma”

” istekli 30.03.2009 gün ve 205475 sayılı tebliğnamesi ile Yargıtay Birinci Başkanlığına gönderilen dosya, Ceza Genel Kurulunca incelendi, gereği konuşulup düşünüldü;

TÜRK MİLLETİ ADINA

CEZA GENEL KURULU KARARI

Sanık hakkında 6183 sayılı Yasanın 110. maddesi uyarınca cezalandırılması istemiyle açılan kamu davasında, sanığın sorgusu icra edilmeksizin verilen beraat kararı, Özel Dairece, olayda 1412 sayılı Yasanın 223/son maddesinin uygulanması koşulları bulunmadığı gerekçesi ile sair yönleri incelenmeksizin bozulmuş, Yerel Mahkemece ilk hükümde direnilmiştir.

Görüldüğü gibi uyuşmazlık konusu, sanığın sorgusunun icrasında zorunluluk bulunup bulunmadığı noktasında toplanmakta ise de;

İncelenen dosyada;

Sanığa atılı suç 6183 sayılı Yasanın 110. maddesinde 3 yıla kadar hapis cezasını gerektirdiğinden, cezasının üst sınırı itibariyle ve lehe hükümler içermesi nedeniyle uygulanmasında zorunluluk bulunan 765 sayılı Yasanın 102/4. maddesi uyarınca 5 yıllık asli zamanaşımı süresine tabidir. Zamanaşımını kesen en son işlem ise, sanık adına 18.02.2003 tarihinde çıkarılan ihzar müzekkeresi olup, bu tarihten itibaren zamanaşımını kesen veya durduran herhangi bir işlem veya karar bulunmadığından, kesilme tarihinden itibaren yeniden işlemeye başlayan 5 yıllık asli zamanaşımı süresinin, dosyanın henüz Ceza Genel Kuruluna intikal etmediği bir aşamada, 18.02.2008 tarihinde gerçekleştiği anlaşılmakla, direnme hükmünün gerçekleşen zamanaşımı nedeniyle bozulmasına ve 5320 sayılı Yasanın 8. maddesi uyarınca halen uygulanması zorunluluğu bulunan 1412 sayılı CYUY’nın 322 ve 5271 sayılı CYY’nın 223/8. maddeleri uyarınca kamu davasının düşmesine karar verilmelidir.

SONUÇ :

Açıklanan nedenlerle,

1- Ümraniye 1.Asliye Ceza Mahkemesinin 08.03.2007 gün ve 134-211 sayılı hükmü¬

¬nün BOZULMASINA,

2- 5320 sayılı Yasanın 8. maddesi yollamasıyla, 1412 sayılı CYUY’nın 322. mad¬

¬desinin Yargıtay Ceza Genel Kuruluna tanıdığı yetki kullanılmak suretiyle, sanık hakkındaki kamu davasının gerçekleşen zaman¬

¬aşımı nedeniyle, 765 sayılı TCY’nın 102/4 ve 104/2. maddeleri ile 5271 sayılı CYY’nın 223/8. maddesi uyarınca DÜŞMESİNE,

3- Dosyanın mahalline gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, tebliğnamedeki isteme uygun olarak 28.04.2009 günü oybirliği ile karar verildi.