MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Tefecilik
HÜKÜM : Tefecilik suçundan mahkumiyet, 19/02/2009 tarih ve 2009/287 Esas ile 11/07/2008 tarih ve 2008/765 Esas sayılı iddianamesiyle 2279 sayılı Kanunun 17/1. maddesi uyarınca açılan kamu davalarının reddine

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
1-Hazine vekilinin temyiz isteminin dilekçe içeriğine göre sadece kamu davasının reddine ilişkin kararlara yönelik olduğu değerlendirilerek yapılan incelemede;
19/02/2009 ve 11/07/2008 tarihli iddianamelerde yer alan müştekiler ..., ..., ... ve ...’e yönelik eylemlerinde ödünç paranın verildiği tarihlerin 01/06/2005 öncesine ait olması ve suçun yapısı nedeniyle suç tarihinde yürürlükte olan 2279 sayılı Kanunun 17. maddesinde öngörülen cezanın üst sınırı itibarıyla 765 sayılı TCK"nın 102/4 ve 104/2. maddelerinde belirtilen 5 yıllık asli ve 7 yıl 6 aylık ilave zamanaşımına tabi olduğu, suç tarihi ile inceleme günü arasında ilaveli zamanaşımı süresinin gerçekleştiği gözetilerek, açılan davaların zamanaşımı nedeniyle düşme kararı verilmesi gerektiğinden, katılan vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, 5237 sayılı TCK"nın 7/2. maddesi ile 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi de gözetilmek suretiyle hükmün CMUK"nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak bu husus yeniden yargılamayı gerektirmediğinden aynı Yasanın 322/1 ve 5271 sayılı CMK"nın 223/8. maddeleri uyarınca açılan kamu davalarının zamanaşımı sebebiyle DÜŞMESİNE,
2-Sanık hakkında kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde;
a)Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin soruşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine,
Ancak;
Kesintisiz suçlarda kesintinin gerçekleştiği anda suçun işlendiği kabul edilmekle birlikte 5237 sayılı Yasanın 241. maddesinde düzenlenen tefecilik suçunun maddede yazılı tipik hareketin bir kez işlenmesiyle oluşan sırf hareket suçu niteliğinde bulunduğu, bu suçun kazanç karşılığında ödünç paranın borç alana verilmesiyle tamamlandığı, suçun tamamlanması için kazancın temin edilmiş olmasının şart olmadığı, hatta ödünç olarak alınan paranın vadesinde geri ödemesinin yapılmamış olmasının da suçun oluşması üzerinde bir etkisinin bulunmadığı, 5237 sayılı Yasa ile getirilen yeni düzenlemenin suçun unsurları bakımından sanık aleyhine olması karşısında 01 Haziran 2005 tarihi öncesi ve sonrasındaki eylemlerin ayrı değerlendirilmesinde zorunluluk bulunduğu, dosyaya yansıyan delillerden sanığın 01 Haziran 2005 tarihi sonrasında da birden fazla müştekiye faiz karşılığı para verdiğinin anlaşıldığı ancak müşteki ..."nın mahkemede 2005 yılında, savcılıkta ise 2007 yılında borç para aldığını belirtmesi ve senet tanzim tarihinin ise 02/12/2004 olduğunun anlaşılması karşısında müştekinin yeniden dinlenerek sanıktan borç para aldığı tarihin kesin olarak tespiti ve buna bağlı olarak zamanaşımı ve zincirleme suç hükümlerinin uygulanma koşullarının değerlendirilmesi gerektiğinin gözetilmemesi,
b)Kabule göre;
Anayasa Mahkemesinin 08/10/2015 tarih ve E. 2014/140; K. 2015/85 sayılı kararının 24/11/2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe girmiş olması nedeniyle TCK"nın 53. maddesiyle ilgili olarak yeniden değerlendirme yapılmasında zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi de gözetilerek CMUK"nın 321. ve 326/son maddeleri uyarınca BOZULMASINA, 02/04/2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.