Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK’nın 89/4, 22/4, 62, 51/1-3-7. maddeleri gereğince mahkumiyet
Temyiz Edenler : Sanık müdafii ve katılan vekili

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii ve katılan vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafinin, hangi sürücünün ışık ihlali yaptığının tespiti yapılamaması nedeniyle şüpheden sanık yaralanır ilkesi gereğince sanığın beraatine karar verilmesi gerektiğine, katılan vekilinin, bir nedene dayanmayan temyiz itirazlarının reddine, ancak;
29.08.2015 günü, saat 23:15"te, meskun mahal içinde, aydınlatması olan, bölünmüş, iki yönlü bölünmüş, kuru, asfalt yolda sanık sevk ve idaresindeki aracıyla Ankara istikametinden Kırıkkale istikametine seyir halinde iken üç yönlü kavşağa yaklaştığında kendi beyanına göre kendisine yeşil ışık yandığında kavşağa girdiği esnada aracının ön kısmı ile karşı yönden gelen Mavigöl istikametine geçiş yapmak isteyen kendi beyanına göre yeşil ışıkla sola dönüş yapan ...‘ın sevk ve idaresindeki aracın sağ yanına kavşak ortak alanında çarpışması sonucu ... ve aracında yolcu olarak bulunan oğlunun basit tıbbi müdahale ile giderilemez, hayati tehlike geçirecek, kemik kırığı oluşacak şekilde, eşinin basit tıbbi müdahale ile giderilemez, kemik kırığı oluşacak şekilde, kızının ise basit tıbbi müdahale ile giderilebilecek şekilde yaralandığı olayda; her iki tarafın da yeşil ışıkta geçtiklerini beyan etmeleri, olay anını gösteren kamera görüntüsünün ve olayı gören herhangi bir tanığın bulunmaması karşısında, maddi gerçeğin ortaya çıkarılması amacıyla olay gün ve saati itibarıyla, sinyalizasyon sisteminin çalışma şekli ile ışıkların yanma süresi araştırılıp, sanık, müştekiler hazır edilerek keşif yapıldıktan sonra Adli Tıp Kurumu Trafik İhtisas Dairesinden rapor alınarak, olayın meydana geliş şekli ve ışık ihlali yapan kuşkuya yer bırakmayacak biçimde belirlendikten, tarafların kusur durumu ve derecesi saptandıktan sonra sanığın hukuki durumunun takdir ve tayini gerekirken, eksik araştırma ile yazılı şekilde mahkumiyet kararı verilmesi,
Kabul ve uygulamaya göre ise;
1-CMK"nın ""Hükmün gerekçesinde gösterilmesi gereken hususlar"" başlıklı 230. maddesinin 1-d bendinde; cezanın ertelenmesine, hapis cezasının adlî para cezasına veya tedbirlerden birine çevrilmesine veya ek güvenlik tedbirlerinin uygulanmasına veya bu hususlara ilişkin istemlerin kabul veya reddine ait dayanakların gerekçede gösterilmesi gerektiği düzenlemesine yer verilmiş; yine Yargıtay Ceza Genel Kurulu"nun 27.09.2018 tarihli ve 2015/4-1163 Esas - 2018/382 Karar sayılı ilamında belirtildiği üzere; hüküm bölümünde CMK"nın 230. ve 232. maddeleri uyarınca cezanın ertelenmesine, hapis cezasının adli para cezası veya tedbirlerden birine çevrilmesine veya ek güvenlik tedbirlerinin uygulanmasına ya da bu hususlara ilişkin taleplerin kabul veya reddine ait dayanakların açıkça gösterilmesi zorunluluğu bulunmakta olup; dosya içeriğine göre, lehe hükümler istemi bulunan sanık hakkında tayin edilen hapis cezasının TCK"nın 51. maddesi hükmüne göre ertelenmesine karar verilmiş olmakla birlikte, hapis cezasının seçenek yaptırımlara çevrilmesinin düzenlendiği TCK"nın 50. maddesi hükümlerinin uygulanıp uygulanmayacağı karar yerinde tartışılmadan hüküm kurulması suretiyle CMK"nın 230/1-d maddesine aykırı davranılması,
2-Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 07.07.2009 tarih ve 2009/9-62-191 sayılı kararında da vurgulandığı üzere, taksirli suçlar açısından temel cezanın belirlenmesinde TCK"nın 61/1. maddesinin (g) bendinde yer alan "failin güttüğü amaç ve saiki" gerekçesine dayanılamayacağının gözetilmemesi;
3-Hapis cezası ertelenen sanık hakkında denetim süresi iyi halli olarak geçirildiği taktirde cezanın infaz edilmiş sayılacağına karar verilirken uygulanan kanun maddesinin belirtilmemesi suretiyle CMK"nın 232/6. maddesine aykırı davranılması,
Kanuna aykırı olup, sanıklar müdafinin ve katılanlar vekilinin temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde görüldüğünden, 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince hükmün isteme uygun olarak BOZULMASINA, 06/01/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.