Yargıtay 6. Hukuk Dairesi 2021/2008 Esas 2022/559 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Ticaret Mahkemesi

Taraflar arasındaki alacak davasının bozma ilamına uyularak yapılan yargılaması sonunda ilamda yazılı nedenlerden dolayı davanın kısmen kabulüne kısmen reddine yönelik verilen hüküm süresi içinde davacı vekilince temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü.
- K A R A R -
Davacı vekili, dava dışı işçiler tarafından davacı aleyhine işçilik alacakları talepli takipler başlatıldığını, kendilerinin ise bu takiplere yönelik şikayet yoluna başvurup sonrasında menfi tespit davası ikame ettiklerini, ancak aleyhlerine sonuçlanan menfi tespit davaları sonrasında ilamların takibe konulması üzerine haciz riski nedeniyle dosya borcunu ödediklerini öne sürerek, davalının çalışanı olan işçilerin işçilik alacakları, yargılama gideri ve avukatlık ücreti dahil olmak üzere toplam 55.809,43 TL'nin ödeme tarihinden itibaren avans faizi ile birlikte davalıdan tahsiline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Mahkemece iddia, savunma, uyulan Yargıtay bozma ilamı ve tüm dosya kapsamına göre, bozma ilamı doğrultusunda davanın kısmen kabulü ile, her bir takip dosyasında davacı tarafından yapılan ödemenin, ödeme tarihlerinden itibaren işleyecek avans faiziyle birlikte davalıdan alınarak davacıya verilmesine, davacı tarafın kendi aleyhine sonuçlanan davalarla ilgili masrafları istemesi mümkün bulunmadığından İş ve İcra Hukuk Mahkemelerine yapmış olduğu ödemeler toplamı 2.350,68 TL'lik masraf yönünden davanın reddine karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
1-Dosyadaki yazılar, mahkemece uyulan bozma ilamı gereğince inceleme yapılıp hüküm verilmiş olmasına, delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre davacı vekilinin aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan sair temyiz itirazlarının reddi gerekmiştir.
2- Dava, rücuen tazminat istemine ilişkin olup, mahkemece bozma ilamına uyularak 4 ayrı icra dosyası yönünden ödeme tarihlerinden itibaren faiz işletilmesine ve ödeme tarihleri 21/02/2007 olmasına rağmen hüküm fıkrasında 21/02/2017 olarak yazılması doğru görülmemiş, yapılan yanlışlığın giderilmesi yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, kararın HUMK'nın 438/7. maddesi uyarınca aşağıda sonuç kısmında yazılı olduğu şekilde düzeltilerek onanması gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda (1) numaralı bentte açıklanan nedenlerle, davacı vekilinin diğer temyiz itirazlarının reddine, (2) numaralı bentte açıklanan nedenlerle davacı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile kararın hüküm fıkrasının 1-a, 1-b, 1-c ve 1-c bentlerinin ikinci satırlarında yer alan “21/02/2017” ibarelerinin çıkarılarak yerlerine “21/02/2007” yazılmasına, kararın bu şekilde DÜZELTİLEREK ONANMASINA, peşin alınan harcın istek halinde temyiz edene iadesine, karar düzeltme yolu kapalı olmak üzere, 07.02.2022 gününde oy birliğiyle karar verildi