Taraflar arasındaki "boşanma" ve "karşı boşanma" davasının birleştirilerek yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm, davalı-davacı (kadın) tarafından; her iki dava yönünden, davacı-davalı (koca) tarafından ise; iştirak nafakası ve vekalet ücreti yönünden temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
Mahkemece, davalı-davacı kadın tam kusurlu kabul edilerek birleşen boşanma davasının reddine asıl davanın kabulüne karar verilmiştir. Yapılan soruşturma ve toplanan delillere göre, davalı-davacı (kadın)"ın eşine hakaret ettiği, huzursuzluğa neden olacak şekilde temizlik yaptığı, evin kirleneceği düşüncesiyle evde yemek yapmadığı, davacı-davalı (kocanın) ise eşine birden fazla şiddet uyguladığı anlaşılmaktadır. Bu halde taraflar arasında ortak hayatı temelinden sarsacak derecede ve birliğin devamına imkan vermeyecek nitelikte bir geçimsizlik mevcut ve sabittir. Olayların akışı karşısında davalı-davacı kadın da dava açmakta haklıdır. Bu şartlar altında eşleri birlikte yaşamaya zorlamanın artık kanunen mümkün görülmemesine göre, davalı-davacı kadının boşanma davasının da kabulü ile boşanmaya (TMK.md. 166/1) karar verilecek yerde, kadının davasının reddi doğru bulunmamıştır.

SONUÇ:Temyiz edilen hükmün yukarıda açıklanan sebeple davalı-davacı kadın yönünden BOZULMASINA, bozma nedenine göre davacı-davalı kocanın kabul edilen boşanma davası ve fer"ilerine yönelik tarafların sair temyiz itirazlarının incelenmesine şimdilik yer olmadığına, istek halinde temyiz peşin harcının yatıranlara geri verilmesine, işbu kararın tebliğinden itibaren 15 gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere oybirliğiyle karar verildi. 25.02.2013 (Pzt.)