MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi(Tüketici Mahkemesi Sıfatıyla)


Taraflar arasındaki alacak davasının yapılan yargılaması sonunda ilamda yazılı nedenlerden dolayı davanın reddine yönelik olarak verilen hükmün süresi içinde davalılar tarafından ve davacı avukatınca temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi gereği konuşulup düşünüldü.

K A R A R

Davacı banka vekili, davalıların tüketici kredisi asıl borçlusu ve kefili olduğunu, borcun ödenmemesi nedeniyle alacağın tahsili amacıyla icra takibi başlatıldığını, itiraz üzerine takibin durduğunu ileri sürerek; itirazın iptali ile %20 icra inkar tazminatına hükmedilmesini istemiştir.
Davalılar, davanın reddini dilemişler, bozma sonrası alınan beyanlarında davayı kabul ettiklerini bildirmişlerdir.
Davanın kabulüne dair verilen karar; Dairece, kullanılan kredinin kefili konumundaki davalı ... yönünden davanın reddine karar verilmesi, diğer davalı hakkındaki dava yönünden ise faiz incelemesi yapmak üzere dosyanın bilirkişiye tevdii gerektiği hususlarına değinilerek bozulmuş; bozmaya uyulmuş, yargılama sırasında davalıların kabul beyanları dikkate alınarak, kabul nedeniyle davanın kabulüne, itirazın iptaline, icra inkar tazminatı yönünden ise talebin reddine karar verilmiş; hüküm, taraflarca temyiz edilmiştir.
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle yasaya uygun gerektirici nedenlere ve özellikle davalıların kabul beyanları dikkate alınarak davanın kabulüne karar verilmiş olmasında bir isabetsizlik bulunmamasına göre, temyiz eden davalıların tüm temyiz itirazlarının reddi gerekir.
2-İİK’nın 67. maddesinin 2.fıkrası hükmünce, icra - inkar tazminatına hükmedilebilmesi için borçlunun takip sırasında ödeme emrine itiraz etmesi ve alacağını mahkemede dava ederek haklı çıkması gerekir. Burada borçlunun kötüniyetli itiraz etmiş bulunması yasal koşullardan değildir. İnkar tazminatı, aleyhinde yapılan icra kovuşturmasına itiraz edip duran ve işin itirazla çabuk bitirilmesine engel olan borçluya karşı konulmuş bir yaptırımdır. Bunlardan ayrı, alacağın likit ve belli olması gerekir. Daha geniş bir açıklama ile borçlu tarafından alacağın gerçek miktarı belli, sabit ve belirlenmek için bütün unsurlar bilinmesi mümkün nitelikle olması yeterlidir. Borçlu yalnız başına ne kadar borçlu olduğunu tespit edebilir durumda ise, alacağın likit ve muayyen olduğunun kabulü zorunludur. Öte yandan, alacağın muhakkak bir belgeye bağlı olması da şart değildir. Açıklanan yasal kuralların ışığında takip konusu alacak değerlendirildiğinde, borçlu yalnız başına ne kadar borçlu olduğunu tespit edebilecek konumda bulunması nedeniyle alacağın likit ve muayyen nitelikte olduğunun kabulü ile icra inkar tazminatına hükmedilmesi gerekir. Mahkemece, davacının bu istemi hakkında kabul kararı verilmesi gerekirken, yazılı şekilde icra inkar tazminatı talebinin reddedilmesi usul ve yasaya aykırı olup, bozma nedenidir. Ne var ki, bu yanlışlığın giderilmesi yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, usulün 438/7.maddesi uyarınca hükmün düzeltilerek onanmasına karar verilmesi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda 1 nolu bentte açıklanan nedenlerle davalıların tüm temyiz itirazlarının reddine, 2 nolu bentte açıklanan nedenlerle mahkeme kararının hüküm bölümünün 2 numaralı fıkrasında yer alan “İcra inkar tazminatı talebinin REDDİNE,“ ibaresi hükümden çıkartılarak yerine “ Asıl alacağın %20"si oranında icra inkar tazminatının davalılardan alınarak davacıya verilmesine,” cümlesinin yazılmasına, hükmün düzeltilmiş bu şekliyle ONANMASINA, peşin alınan harcın istek halinde davacıya iadesine, HUMK’nun 440/I maddesi uyarınca tebliğden itibaren 15 gün içerisinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere, 08/06/2018 gününde oybirliğiyle karar verildi.